12 О куньлерде Иса дува окъумакъ ичюн дагъгъа чыкъты ве бутюн гедже Аллагъа дува окъуй эди.
О, мени ем-ешиль отлакъларда яткъыза, сакин сувларгъа етеклеп бара.
Санъа геджесинен джаным ынтыла, Сени ичимдеки рухум къыдыра! Ер юзюнде къарарларынъ олгъанда, дюньяда яшагъанлар догърулыкъкъа огренир.
Даниял исе бойле кягъыт имзалангъаныны бильсе де, эвине кетти ве одасынынъ Ерусалимге бакъкъан пенджерелерини ачып, эвель япкъаны киби, куньде учь кере тиз чёкип, озь Алласына дува ве шукюрлер эте эди.
Бир кунь Иса, адамларнынъ чокълугъыны корип, дагънынъ тёпесине чыкъып отурды. Шегиртлери Онынъ янына кельдилер.
Сен исе дува окъугъанда, эвнинъ арттаки одасына кир ве къапуны къапатып, гизли олгъан Бабанъа дува окъу. О вакъыт эр гизли ишни корьген Бабанъ сени мукяфатлар.
Саба, танъ атмаздан эвель турып, Иса эвден чыкъты ве адам олмагъан бир ер тапып, дувалар окъуп башлады.
Ондан сонъ Иса дагъ устюне чыкъып, шегиртлеринден Озю сайлап алгъанларыны чагъырды. Олар Исанынъ янына кельдилер.
Халкънен сагълыкълашкъан сонъ, Иса дува окъумагъа дагъгъа чыкъты.
Иса Озю исе адам ёкъ олгъан ерлерге барып, дува окъуй эди.
Олар исе, ачувындан къутурып, Исагъа не япайыкъ деп, озьара фикирлеше башладылар.
Оларнен ашагъа тюшип, Иса тегиз бир ерде токъталды. Анда Онынъ пек чокъ шегиртлери ве бутюн Еудиеден, Ерусалимден, Тир ве Сидоннынъ, голь бою ерлешкен виляетлеринден кельген чокъ адамлар топлашкъан.
Куньлернинъ биринде Иса ялынъыз Озю къалып дува окъугъанда, Онынъ янына шегиртлери кельди. Иса олардан: – Халкъ Мени ким деп сая? – деп сорады.
Иса бу сёзлерни айткъан сонъ, секиз кунь къадар кечти. Янына Пётрны, Юханны ве Якъупны алып, Иса дува окъумакъ ичюн дагъгъа чыкъты.
Дува окъугъан вакъытта, Исанынъ юзю денъишти, урбалары козь къамаштырып бем-беяз олдылар.
Иса дагъгъа чыкъып, о ерде озь шегиртлеринен отурды.
Эр вакъыт токътамайып дува окъунъыз, шукюр этип, дувада дикъкъатлы олунъыз.
Ер юзюнде яшагъан куньлеринде Месих пек багъырып ве козьяш тёкип, Оны олюмден къуртармагъа кучю олгъан Аллагъа ялварды ве дува окъуды. Иса юваш ве иманлы олгъаны ичюн, Алла Онынъ дуваларыны эшите эди.
– Мен Шаулны падиша этип къойгъаныма пек языкъсындым, чюнки о, Менден юзюни чевирди, Меним эмиримни беджермеди, – деди. Смаил пек къасеветленди ве бутюн гедже РАББИге дувалар этти.