24 Шимди Инсан Огълунынъ ер юзюнде гуналарны багъышламакъ къудрети олгъаныны билирсиз, – деди. Сонъ паралич ургъан адамгъа: – Мен санъа айтам: тур, тёшегинъни ал да, эвинъе кет, – деди.
Азап чеккен сонъ, О бакъып къуванаджакъ. Инсафлы олып, РАББИнинъ къулу озь анълавынен чокъ адамларны акълайджакъ, къабаатларыны Озюне юклейджек.
Гедже руяларымда мен даа шуны корьдим: Инсан Огълуна ошагъан бири кокнинъ булутларынен кельди. Эвель-эзельден Бар Олгъаннынъ янына догъру келип, Онынъ огюне якъынлашты.
Филипнинъ Кайсареясы этрафларына кельген Иса Озь шегиртлеринден: – Адамлар Инсан Огълуны ким деп саялар? – деп сорады.
Инсан Огълу шурети ичинде эписи мелеклеринен берабер кельгенде, Озюнинъ шуретли падиша тахтына отураджакъ.
Иса онъа: – Озюнъ айттынъ. Сизге даа айтам: бундан сонъ Инсан Огълу Къудретли Алланынъ онъ тарафында отургъаныны ве коктеки булутлар устюнде кельгенини кореджексиз, – деди.
Иса оларгъа якъынлашып, лафыны башлады: – Манъа кокте де, ерде де бутюн акимиет берильди.
Онынъ шурети бутюн Суриеге даркъалды. Исанынъ алдына тюрлю хасталыкъларнен ве агъыр дертлернен чекишип юргенлерни, джин ургъанларны, паралич ургъанларны ве тутарыкъ хасталарыны кетире эдилер. Иса оларнынъ эписини тедавийлей эди.
Шимди Инсан Огълунынъ ер юзюнде гуналарны багъышламакъ къудрети олгъаныны билирсиз. Сонъ Иса хастагъа: – Еринъден тур, тёшегинъни алып, эвинъе кет! – деди.
Иса къолуны узатты ве онъа тийип: – Мен истейим, элял ол! – деди. Шу ань лепра адамны къалдырды.
Бир къач адам тёшек устюнде яткъан, паралич ургъан бир хастаны котерип кельдилер. Олар оны Исанынъ алдына къоймакъ ичюн, эвге алып кирмеге тырыштылар.
Айтыладжакъ сёзлерден къайсы къолайджа: «Гуналарынъ багъышланды» я да «Еринъден тур ве кет», – демекми?
дженазе табутына якъынлашып, къолунен тийди. Табутны алып кеткен адамлар токътадылар. – Эй, йигит, санъа айтам: тур еринъден! – деди Иса.
Иса хастанынъ къолуны алды ве: – Эй, къызчыкъ, еринъден тур! – деди.
Шойле деди де, къатты сеснен: – Лазар, тышарыгъа чыкъ! – деп къычырды.
Сен Огълунъа берген адамларнынъ эписине О, эбедий аят берсин деп, Сен Онъа бутюн яшагъанларнынъ устюнде къудрет бердинъ.
– Ич бир кимсе коктен тюшмеген ве кокке чыкъмагъан, тек Инсан Огълу.
Баба Огълуна суд этмек акъкъыны да берген, чюнки О – Инсан Огълудыр.
О, къатты сеснен: – Аякъ устюне догъру тур! – деди. Шу ань о адам еринден атылып турды да, юре башлады.
Исраиль халкъы гуналарындан тёвбе этсин ве багъышлав алсын деп, Алла Исаны Озь къудретинен юксельтип, Укюмдар ве Къуртарыджы этип къойды.
Пётр онъа: – Айнея, Иса Месих сени тедавийлей. Еринъден тур, тёшегинъни джый! – деди. Айнея шу ань еринден турып кетти.
Пётр эписини тышарыгъа чыкъаргъан сонъ, тиз чёкип дува окъуды ве олюге бакъып: – Табита, еринъден тур! – деди. Къадын козьлерини ачты да, Пётрны корип отурды.
Лампат таякъларынынъ ортасында, табанына къадар узун урба кийген ве кокюсине алтын къушакъ такъкъан адамгъа ошагъан бириси корюнди.