Амма о адам кетип, озюнен олгъан вакъианы орталыкъкъа даркъатып башлады. Нетиджеде, Иса энди шеэр ичине ачыкъ кирип оламайып, адамсыз ерлерде къала эди. Лякин адамлар Онъа анда да эр ерден келе эдилер.
Шу арада дюньянынъ адамы топланып, къалабалыкъта бир-бирининъ аякъларына басып тура эдилер. Иса башта Озь шегиртлерине айтып башлады: – Фериселернинъ маясындан, яни экиюзьлюликтен сакъынынъыз!