41 Чокъ адамнынъ ичинден джинлер чыкъып: «Сен Алланынъ Огълусынъ!» – деп къычыра эдилер. Иса оларны сусмагъа меджбур этти, буны айтмагъа ясакъ этти. Олар исе, О, Месих олгъаныны биле эдилер.
Иса индемеди. Баш руханий Онъа: – Тири Алланынъ огюнде Сени емин эттирем, бизлерге айт, Месих, Алланынъ Огълу – Сенсинъми? – деди.
Онынъ янына Сынавджы кельди де: – Эгер Сен Алланынъ Огълу олсанъ, айтчы, бу ташлар отьмек олсунлар! – деди.
Акъшам устю Исанынъ алдына джин ургъан бир талай адамларны кетирдилер. Иса Озь сёзюнен арам рухларны къувып чыкъарды ве эписи хасталарны тедавийледи.
– Эй, Алланынъ Огълу, бизде не ишинъ бар? Бу ерге бизни, вакъты кельмезден эвель, чекиштирмеге кельдинъми? – деп къычырды олар.
Иса онъа: – Сакъын, буны кимсеге айтма! Лякин барып, озюнъни руханийге косьтер ве Муса буюргъан бахшышны кетирип бер; о, эписине шаатлыкъ олсун, – деди.
Иса джинге шойле эмир этти: – Сус да, бу адамдан чыкъ!
Акъшам олып, кунеш къонгъан сонъ, Исанынъ огюне бутюн хасталарны ве джин ургъанларны кетирдилер.
Иса чешит тюрлю хасталарны тедавийледи, чокъ шейтанларны къувып чыкъарды, амма оларгъа ич бир шей айтмагъа ясакъ этти. Олар исе Онынъ ким олгъаныны биле эдилер.
Джинлер исе Оны корьгенде, ерге йыкъылып: – Сен – Алланынъ Огълусынъ, – деп къычыра эдилер.
Иса къадыннынъ янына барып, эгильди ве хасталыкъкъа токътамагъа буюрды, ве хасталыкъ шу ань къадынны къалдырды. Къадын бирден турып, оларгъа софраны донатты.
Шу исе, Иса – Месих, Алланынъ Огълу олгъанына инанынъыз деп ве инанып, Онынъ Адындан аятны алынъыз деп, язылгъандыр.
Сен Алланынъ бир олгъанына инанасынъ. Догъру япасынъ! Амма шейтанлар да инаналар ве къоркъудан къалтырайлар!