40 Кунь баткъанда, адамлар Исанынъ алдына чешит тюрлю хасталыкъларнен къыйналгъан сой-сопларыны алып кельдилер. О, эр бир хастагъа къолларыны къойып, оларны тедавийледи.
Кёрлар корелер, топаллар юрелер, лепра хасталыгъына огърагъанлар элялланып тедавийленелер, сагъырлар эшителер, олюлер тирилелер ве фукъарелер Къуванчлы Хаберни эшителер.
Иса буны эшиткенинен, бир Озю къайыкъкъа отурып, андан адам олмагъан бир ерге кетти. Амма адамлар бу акъта бильдилер, озь шеэрлеринден чыкъып, Онынъ артындан джаяв кеттилер.
Чокъ адамны тедавийлегенини билип, чешит хасталыкъларгъа огърагъанлар бир-бирини итеклеп, Онъа токъунмакъ истей эдилер.
ярдым истеп ялварды: – Къызым олюм алында ята. Эвиме келип, онъа эллеринъни къойсанъ, о, сагъ къалып, тюзеледжек! – деди.
Анда ич бир аджайип шей яраталмады. Тек бир къач хастагъа къолларыны тийдирип, оларны сагълам этти.
Онынъ беденине тийген явлукълар ве оглюклер хасталарнынъ устюне япылгъанда, олар хасталыкътан къуртула, ичлериндеки шейтанлар чыкъып кете эдилер.
Пётр кечип кетеяткъанда, ич олмадым онынъ кольгеси биле базыларнынъ устюне тюшсюн деп, хасталарны сокъакъларгъа чыкъарып, сетлер ве тёшеклер устюне яткъызып къоя эдилер.