22 Эписи Онынъ акъкъында яхшы шейлер айта эдилер, Онынъ агъзындан чыкъкъан хайырлы сёзлерге шаша эдилер. Лякин бир-биринден: – Я О, Юсуфнынъ огълу дегильми? – деп сорай эдилер.
Биз Аллагъа сыгъынамыз, О, бизге къувет бере. Агъыр вакъытларымызда О, бизге тез-тез ярдым этип тура.
Сувлар шувулдап, копюрильсе де, дагълар фуртунадан титресе де, биз къоркъмамыз! Сэла
Инсафлы адамнынъ дудакълары хош лаф айта, яман адамнынъ агъзы исе – ялан.
Икметли адам анълагъан деп айтылыр, татлы лаф да огреткеннинъ кучюни арттырыр.
Еринде айтылгъан сёз кумюш оймаларында алтын алма кибидир.
Икметли адамнынъ агъзындан чыкъкъан сёзлери онъа мерамет кетирир, ахмакънынъ сёзлери озь башыны ашар.
Дудакълары татлы, баштан-аякъ истек догъура! Бойледир севгилим, бойледир достум, эй, Ерусалим къызлары!
Рухтан тюшкенни сёзнен юреклендирейим деп, РАББИ-ТААЛЯ манъа акъыллы лаф этмеге къабилиетини берди. Акъыллы адам киби динълейим деп, эр саба къулагъымны уята.
Оны динълегенлер эписи Исанынъ эр шейни анълагъанына ве берген джевапларына шаша эдилер.
Ана-бабасы Оны корип шаштылар. Анасы Онъа: – Огъланчыгъым, бизге буны не ичюн яптынъ? Бабанъ ве мен чокъ къасеветленип Сени къыдырдыкъ, – деди.
Мен сизни ойле бир лафкъа уста ве икметли этерим ки, сизге къаршы чыкъкъанлардан ич бириси къаршынъызгъа турып, ич бир шей айтып оламаз.
Иса оларгъа: – Язылгъан сёзлер сиз Мени динълеген вакъытта, бугунь беджерильди, – деди.
Филип барып Натанельни тапты, онъа: – Биз Муса Къанунда, башкъа пейгъамберлер де язгъан адамны таптыкъ. О адам – Юсуф огълу назаретли Иса, – деди.
– Бу, Юсуфнынъ огълу Иса дегильми? Биз Онынъ бабасыны да, анасыны да танымаймызмы? Сонъ О: «Мен коктен тюштим», – деп насыл айта билир? – дей эдилер.
– Бу Адам киби ич бир вакъыт ич кимсе лаф этмеген! – деди аскерлер.
амма онынъ сёзюндеки икметке ве Рухкъа къаршы чыкъып оламай эдилер.
ич бир шубеси олмагъан догъру сёзлерни айт. О вакъыт душманлар утанаджакъ ве бизим акъкъымызда яман сёз айтып оламайджакъ.