16 Бир кунь Иса Назарет шеэрине кельди. О, анда осип-буюген эди. Эр вакъыт япкъаны киби, раатлыкъ куню синагогагъа барды. Алланынъ Китабыны окъумакъ ичюн тургъанда,
Анда барып, Назарет шеэринде ерлешти. Бойлеликнен: «Онъа “назаретли” дейджеклер», – деген пейгъамбер сёзю ерине кельди.
Алланынъ Къануны буюргъан шейлернинъ эписини беджерген сонъ, Юсуфнен Мерьем Галилеягъа, озьлерининъ Назарет шеэрине къайттылар.
Иса он эки яшыны толдургъанда, олар адетиндже байрамгъа кеттилер.
Иса оларнен кетти ве Назаретке къайтты. Ана-бабасынынъ сёзюнден бир вакъыт чыкъмады. Анасы исе бир шей унутмайып, оларнынъ эписини юрегинде тута эди.
Иса оларнынъ синагогаларында адамларны окъута, ве эписи адамлар Оны шуретлей эди.
Онъа Ешая пейгъамбернинъ китабыны бердилер. Иса китапны ачып:
Иса оларгъа: – Язылгъан сёзлер сиз Мени динълеген вакъытта, бугунь беджерильди, – деди.
Иса оларгъа: – Сиз эльбетте Манъа: «Эй, эким, озюнъни озюнъ тедавийле», деген ибарени айтаджакъсыз. «Биз Къафарнаумда олгъан шейлерни эшиттик. Энди буны Озь ветанынъда да яп», дейджексиз, – деди.
Иса онъа джевап берди: – Мен бутюн дюньягъа ачыкъ айттым. Эр вакъыт еудийлернинъ эписи топлашкъан синагогаларда ве Алланынъ Сарайында огреттим, гизли ич бир шей айтмадым.
Павел озюнинъ адети боюнджа еудийлернинъ алдына барып, учь раатлыкъ куню девамында оларгъа Мукъаддес Языларны анълата эди,