4 Къадынлар шашып тургъан вакъытта, оларнынъ огюнде апансыздан парылдагъан беяз урба кийген эки адам пейда олды.
Ибраим бакъып, огюнде учь ёлджу тургъанларыны корьди. Оларнынъ къаршысына атылып турып, седждеге къапанды ве:
Къабир ичине кирип, устюнде узун беяз урбасы олгъан бир йигитни онъ тарафта отургъаныны корьдилер ве пек шаштылар.
Оларнынъ огюнде Алланынъ мелеги пейда олды, оларны Алланынъ Шурети къаплап алды. Чобанлар пек къоркътылар.
Къадынлар къоркъудан ерге бакъып тургъанда, мелеклер оларгъа: – Тири Олгъанны не ичюн олюлер арасында къыдырасыз?
Иса котерильген сонъ, эльчилер бакъып тургъанда, оглеринде апансыздан беяз урба кийген эки адам пейда олды.
Шу арада Раббининъ мелеги пейда олды, зинданны нур басты. Мелек Пётрнынъ къабургъасына тюртип: – Тез ол, тур! – деп оны уятты. Шу ань Пётрнынъ къолларындаки зынджырлар тюшип кетти.
Шубесиз, акъикъий диннинъ сыры буюктир: Алла инсан беденинде корюнди, Онынъ догърулыгъы Рухта ачылды. О, мелеклерге корюнди, халкъларгъа бильдирильген эди. Дюньяда Онъа инандылар; шурет ичинде О, коклерге котерильди.