47 Буны корьген юзбашы: – Акъикъатен, бу адам къабаатсыз экен! – деп, Алланы шерефледи.
Шу ань Алла Сарайындаки перде тёпеден ашагъадже йыртылып, экиге болюнди. Ер титреди, къаялар ярылды.
Исаны къаравуллагъан юзбашы ве онынъ аскерлери ер титрегенини ве башкъа вакъиаларны корип, пек къоркътылар ве: – Акъикъатен О – Алланынъ Огълу экен! – дедилер.
Бу адисени корьген адамлар шашып къалдылар, инсанларгъа бойле къудрет берген Алланы шуретледилер.
Исанынъ къаршысында тургъан юзбашы, Онынъ джан бергенини корип: – Акъикъатен бу Адам – Алланынъ Огълу экен! – деди.
– Биз япкъан ишлеримиз ичюн укюм этильдик ве акъкъымызны аламыз. Амма бу адам ич бир ярамазлыкъ япмагъан.
Еудийлер онъа джевап берип: – Бизде Къанун бар. Къанунымыз боюнджа Онъа ольмек керек, чюнки О, Озюни Алланынъ Огълу япты, – дедилер.