46 Иса къатты сеснен къычырып: – Бабам! Рухумны Сенинъ къолунъа берем! – деди. Бу сёзлернен джан берди.
Сенинъ алдынъда гунамны ачтым, ич бир къабаатымны гизлемедим. «Къанунсыз япкъанларымны РАББИге ачарым», – дедим, ве Сен гунамнынъ къабаатыны багъышладынъ. Сэла
Сонъ тоз топракътан келип, топракъкъа чевирилир, джан исе оны берген Аллагъа къайтыр.
Иса бир ютум шарап ичип: – Эр шей ерине кельди! – деди де, башыны эгип джан берди.
Ташларнен урулгъан вакъытта, Стефан дува окъуп: – Рабби Иса, рухумны къабул эт! – деди.
Ер юзюнде яшагъан куньлеринде Месих пек багъырып ве козьяш тёкип, Оны олюмден къуртармагъа кучю олгъан Аллагъа ялварды ве дува окъуды. Иса юваш ве иманлы олгъаны ичюн, Алла Онынъ дуваларыны эшите эди.
Оны яманлай эдилер, О исе джевап берип, ич кимсени яманламай эди. О, азап чеккенде, ич кимсени къоркъузмай эди, лякин эр шейни адалетли суд эткен Алланынъ къолуна бере эди.