41 – Биз япкъан ишлеримиз ичюн укюм этильдик ве акъкъымызны аламыз. Амма бу адам ич бир ярамазлыкъ япмагъан.
Буюк беля онынъ башына тюшкенде, о, Алласы РАББИге ялварып башлады ве бабаларынынъ Алласы алдында бойнуны ашагъы эгди.
Яман ишлеримиз ве буюк къабаатларымыз ичюн башымызгъа чокъ белялар тюшти. Амма сен, Алламыз, бизни гуналарымызгъа коре джезаламадынъ ве бизни шойле къуртардынъ.
Озь ерлеринден къыбырдамайып, куннинъ дёртте бири боюнджа Аллалары РАББИнинъ Къануныны окъудылар, куннинъ дёртте бириси исе гуналары акъкъында айтып, озь Аллалары РАББИге ибадет эттилер.
РАББИ-Тааляма дува окъугъанда, пешман этип бойле дедим: – Я Раббим, юдже ве къоркъунчлы Алла! Сени севген ве эмирлеринъни туткъан адамлар ичюн Сен васиетинъни беджересинъ ве оларгъа ишанчлысынъ!
Пилат къады курсюсине отургъанда, апайындан хабер кельди: «О инсафлы адамгъа ич бир шей япма. Бугунь мен тюшюмде О ичюн пек азап чектим».
Пилат ич бир шей ярдым этмегенини, аксине исьян котериледжегини корип: – Мен бу адамнынъ къаны тёкюледжегинде къабаатлы дегилим. Бу ишни озьлеринъиз бакъынъыз! – деди де, халкънынъ козю огюнде сув кетиртип, эллерини ювды.
– Мен гуна яптым, къабаатсыз адамны саттым, – деди. Олар исе: – Бундан бизлерге не? О сенинъ ишинъ! – дедилер.
Исаны къаравуллагъан юзбашы ве онынъ аскерлери ер титрегенини ве башкъа вакъиаларны корип, пек къоркътылар ве: – Акъикъатен О – Алланынъ Огълу экен! – дедилер.
Экинджиси исе оны токътатып: – Сен Алладан къоркъмайсынъмы? Сен озюнъ О киби хачкъа мыхлангъансынъ, – деди.
Сонъ о: – Иса! Озь Падишалыгъынъа киргенде, мени унутма! – деди.
Биз сизнен, иманлыларнен, темиз, инсафлы ве къабаатсыз олып арекет эте эдик. Бунъа сиз де, Алла да шааттыр,
Шунынъ ичюн, Аллагъа бойсунынъыз. Шейтангъа къаршы чыкъынъыз, ве о, сизден къачар.
лякин Месихнинъ къыйметли къанына, яни къабаатсыз ве темиз-пак къозунынъ къанына сатын алындынъыз.
Оны яманлай эдилер, О исе джевап берип, ич кимсени яманламай эди. О, азап чеккенде, ич кимсени къоркъузмай эди, лякин эр шейни адалетли суд эткен Алланынъ къолуна бере эди.