28 Иса оларгъа айланып: – Эй, Ерусалим къызлары! Меним огърумда агъламанъыз. Озюнъиз ве балаларынъыз огърунда агъланъыз.
Эсмери олгъаныма бакъманъыз – кунеш мени къарартты. Агъаларым манъа ачувландылар, юзюм багъларыны къаравулламагъа мени къойдылар, амма озь юзюм багъымны сакълап оламадым.
Эй, Ерусалим къызлары! Гъазеллер ве кийик сыгъынларнен емин этинъиз: севгимизни раатсызламанъыз, вакъты кельмегендже, онъа кедер этменъиз.
Диреклери – кумюштен, темели – алтындан япылды. Отургъан ери – мавылы къырмызы, Ерусалим къызлары чадырнынъ ичини севгинен яраштырды.
Дудакълары татлы, баштан-аякъ истек догъура! Бойледир севгилим, бойледир достум, эй, Ерусалим къызлары!
Эй, Ерусалим къызлары! Емин этинъиз: эгер севгилимни тапсанъыз, айтынъыз онъа, севгиден эсимни джоям.
Эй, Ерусалим къызлары! Емин этинъиз: севгимизни раатсызламанъыз, вакъыт кельмегендже, онъа кедер этменъиз.
Исанынъ артындан пек чокъ адам кетмекте эдилер. Чокъ къадын Онынъ ичюн кокюслерине урып, агъламакъта эдилер.
Мына ойле куньлер келеята ки: «Не де бахтлыдыр ич догъурмагъан, къысыр ве бала эмиздирмеген къадынлар», – дейджеклер.
Мына, О, булутларнен келе! Оны эр бир козь корер, Онынъ беденини хачкъа мыхлагъанлар да Онъа бакъар. Дюньянынъ бутюн къабилелери Онынъ ичюн гъамнен агълайджакъ. Эбет, бойле оладжакъ! Амин.