26 Исаны алып кетеяткъанларда, тарладан келеяткъан Симон адлы киренели бир адамны туттылар, онъа Исанынъ хачыны юкледилер, Исанынъ артындан бармагъа меджбур эттилер.
Ким де, озюни озгъарып, сени бинъ адым кечмеге меджбур этсе, онен эки бинъ адым кеч.
Ким озь хачыны котерип артымдан юрмесе, Меним шегиртим оламаз.
Олар сорап тургъан, адам ольдюргени ичюн зиндангъа атылгъан исьянджыны азатлыкъкъа чыкъарды, Исаны исе оларнынъ элине берди.
Сонъ эр кеске: – Эгер ким Меним артымдан кетмеге истесе, озюнден вазгечип, эр кунь озь хачыны котерип, Меним артымдан юрсюн.
Антиохия шеэриндеки иманлылар топлашувында пейгъамберлер ве оджалар бар эдилер: Барнаба, лагъабы «Нигер» олгъан Симон, киренели Лукий, виляет акими Ироднен тербиеленген Манаэн ве Саул.
Фригия, Памфилия, Мысыр ве Ливиянынъ Кирене этрафындаки ерлерде яшагъан, Римден кельген
Оларны эльчилернинъ алдына турсатып къойдылар. Эльчилер оларнынъ башларына къолларыны къойып, дува окъудылар.
Азат олгъанларнынъ синагогасындан базылары, эм де Киренеден, Эскендериеден, Киликиядан ве Кучюк Асиядан олгъан адамлар Стефаннен дава этип башладылар,