11 Ирод аскерлеринен берабер Исаны ашалап масхара этти, Онъа ачыкъ тюсте паалы урбалар кийдирип, Пилатнынъ алдына къайтарып йиберди.
Хайыр ве севги бутюн омрюм бою изимден юреджеклер; мен исе чокъ куньлер девамында РАББИнинъ Эвинде яшайджагъым!
Исраильни сатын алгъан РАББИ, Азиз Алла, масхара олгъангъа, халкъларнынъ кореджек козю олмагъангъа, падишаларнынъ къулуна бойле дей: – Ишанчлы РАББИ, сени сайлагъан Исраильнинъ Азизи ичюн, падишалар сени корип, аякъкъа тураджакълар, сенинъ огюнъде башлыкълар ерге тюшеджеклер.
Адамлар Оны ашалады, Ондан башыны чевирди. Азап чеккен, чокъ хасталыкъ корьген акъай эди. Бизлер Ондан бетимизни чевире эдик, адамлар Оны ашалады, ве биз Оны адам ерине саймай эдик.
Шу вакъытта виляет укюмдары Ирод Иса акъкъында эшитип,
Мына бу Ирод озь къардашы Филипнинъ сабыкъ апайы Иродияны озюнинъ апайы этип алгъан эди. Сонъ Ягъя онъа: «Къанун боюнджа санъа бу къадынны апай этип алмагъа олмай», – деген. Шунынъ ичюн Ирод Ягъяны якъалап, элини-аягъыны зынджырларнен багълап, зиндангъа аткъан.
Ироднынъ догъгъан кунюне багъышлангъан зияфетте мусафирлер огюне Иродиянынъ къызы чыкъып ойнады. Падиша онынъ ойнагъаныны пек бегенип,
Иса оларгъа шойле деди: – Догъру, Ильяс эвель келип, эр шейни азырламакъ керек. Амма не ичюн Инсан Огълу чокъ азап чекип хорланаджакъ, деп язылгъан?
Этрафында тургъан баш руханийлер ве Къанун оджалары исе Онынъ устюне къабаатлар ягъдыра эдилер.
О вакъыт, башына тикенли тадж, устюне мор тюслю урба кийильген Иса тышарыгъа чыкъты. – Мына, о адам! – деди Пилат оларгъа.
Эгер сизинъ топлашувынъызгъа алтын юзюк ве паалы урба кийген бир адам кирсе, эм кирли урбада фукъаре бир адам да кельсе,
ве сизлер, паалы урба кийгенге бакъып: «Буюрынъыз, тёрге отурынъыз», – десенъиз, фукъареге исе: «Сен о ерде тур» я да «Шу ерде, аякъларым астында отур», – десенъиз,