51 О вакъыт Иса: – Етер, токътанъыз! – деди де, къулнынъ къулагъына къол тийдирип, оны тедавийледи.
Олардан бириси баш руханийнинъ къулуны урып, онынъ онъ къулагъыны кести.
Сонъ Оны алмагъа кельген баш руханийлерге, Сарай къаравулларынынъ башлыкъларына ве акъсакъалларгъа: – Сизлер айдут тутаджакъ киби, къылыч ве таякъларнен силяланып кельдинъиз!
Мен оларнен олгъанымда, оларны Сен Манъа берген Адынъда сакълап къорчаладым. Олардан ич бири гъайып олмады. Тек джеэннемге тюшеджек адам гъайып олды, чюнки Язы беджерильмек керек эди.
Лякин Павел къатты сеснен къычырып: – Озюнъе зарар кетирме, биз эпимиз шу ердемиз! – деди.
Яманлыкъ сени енъмесин, лякин яманлыкъны яхшылыкънен енъ.
Мен, Павел, сизинъ аранъызда юваш, сизден узакъта исе джесюр олып, шимди сизлерге Месихнинъ алчакъгонъюллиги ве йымшакълыгъынен мураджаат этем.