35 Иса шегиртлерине: – Мен сизни акъчасыз, торбасыз, аякъкъапсыз ёллагъанымда, бир шейде эксиклигинъиз олдымы? – деди. – Ич бир шейде олмады! – деп джевап берди олар.
Исраиль Юсуфны бойле сёзлернен багъышлады: – Алла, кимнинъ козю огюнде баба-деделерим Ибраим ве Исхакъ юре эдилер, догъгъанымдан берли бугуньгедже манъа чобанлыкъ эткен Алла,
Фыравун ондан: «Не ичюн озь ерлеринъе кетеджек оласынъ? Менде бир шейге мухтаджсынъмы ёкъса?» – деп сорады. О исе: «Ёкъ, лякин эписи бир мени йибер!» – деди.
Бутюн дюнья ве оны толдургъан барлыкъ, ер юзю ве онда яшагъанларнынъ эписи – РАББИнинъдир!
Сенинъ окъларынъ манъа санчылды, къолунъ устюме агъыр басып тюшти.
Янынъызгъа не акъча кисеси, не торба, не аякъкъап алынъыз. Ёлда ич кимсеге селям берменъиз.
Иса онъа: – Санъа шуны айтам, Пётр: бугунь хораз къычырмаздан эвель, сен Менден учь кере вазгечеджексинъ, – деди.
– Энди кимнинъ акъчасы олса, озюнен алсын. Кимнинъ торбасы олса, оны да алсын. Кимнинъ къылычы олмаса, урбасыны сатып, къылыч сатын алсын.
– Ёлгъа ич бир шей алманъыз: не ёл таягъы, не торба, не отьмек, не акъча, эки дане урба биле алманъыз, – деди.
Язылгъаны киби: «Эм чокъ джыйгъан союнда арткъач ёкъ эди, эм аз джыйгъан союнда да эксиклиги олмады».
сени юваш юрекли этип сынамакъ ве сонъундан сизге яхшылыкъ япмакъ ичюн, сахрада санъа деделеринъиз бильмеген маннаны ашаткъан.