12 О адам сизлерге юкъары къатта, энди эр шейи азырлангъан, бир балабан оданы косьтерир. Анда керек шейлерни азырланъыз, – деди.
ве эв саибине шойле денъиз: «Оджа сенден: “Шегиртлеримнен Песах ашыны ашайджакъ одамыз къайда?” – деп сорай».
Шегиртлер барып, эр шейни Иса айткъаны киби таптылар ве Песах ашыны азырладылар.
Исагъа адамлар акъкъында шаатлыкъ бермек керекмей эди. Адамнынъ юрегинде не олгъаныны О, Озю биле эди.
Сонъ учюнджи кере Пётрдан сорады: – Юхан огълу Симон, сен Мени севесинъми? Озюнден учюнджи кере: «Мени севесинъми?» – деп сорагъанына Пётрнынъ джаны агъырды. – Рабби! Сен эр шейни билесинъ, мен Сени севгенимни де билесинъ, – деди Пётр. Иса онъа шойле деди: – Къойларымны ашат!
Олар шеэрге кирип, яшагъан эвине бардылар ве экинджи къаткъа чыкътылар. Булар Пётр, Якъуп, Юхан ве Андрей, Филип ве Тома, Бартоломай ве Матта, Алфей огълу Якъуп, Ветанпервер Симон ве Якъуп огълу Иуда.
Бизлер топлашкъан юкъары къаттаки одада пек чокъ къандиль яна эди.