22 Бу куньлер джеза куньлери оладжакълар. О вакъыт Алланынъ Китабында язылгъаны ерине келеджек.
О куню РАББИ джезалай, о йылы Сион давасы ичюн халкъларнынъ акъларыны бере.
РАББИнинъ разылыгъы йылыны ве Алламызнынъ джеза кунюни беян этмеге, эписи агълагъанларнынъ гонъюллерини алмагъа,
Джеза кунюни тайинледим, халкъымны сатын алып, къуртараджакъ йылы кельди.
Вавилон шеэринден къачынъыз, эр биринъиз джанынъызны къуртарынъыз, ёкъса Вавилоннынъ акъсызлыгъы ичюн гъайып оладжакъсынъыз! О вакъыт РАББИ оны джезалайджакъ, къазангъанына коре къаршылыкъ береджек.
Оларнынъ джеза куньлери кельди, эсап куньлери башланды. Исраиль бильсин ки, гуналары чокълугъындан, душманлыгъы буюклигинден пейгъамберлерни – ахмакъ, рухландырылгъан адамларны – дели саялар.
– Мына, фурун киби янгъан кунь келе. О вакъыт эписи къопайлар ве яманлыкъ япкъанлар тобан киби оладжакълар, ве келеяткъан кунь оларны якъаджакъ, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Оларда не тамыр, не пытакъ къалдырылмайджакъ.
Буларнынъ эписи, Раббининъ пейгъамбер ярдымынен айткъан сёзлери ерине кельмеси ичюн олды:
Мына, сен тёвбе этмейип, инат олатурсанъ, озюнъе дешетли джеза азырлайсынъ. Алла адалетнен бу дюньяны суд эткенде, бу джеза Алланынъ гъазабы куню санъа келеджек.
РАББИ шай айта: «Мен буны сакъламадыммы? Озь анбарларымда килитлемедимми?
Эй, халкълар! Алланынъ халкъынен берабер къуванынъыз! О, къулларынынъ къаны ичюн акътыманыны ве Озь душманларынынъ интикъамыны алыр, Озь топрагъы ве халкъы ичюн одеме этер.
Бундан анълашыла ки, иманлыларны сынавлардан насыл къуртармагъа, джезагъа суд этильген инсафсызларны исе джеза кунюнедже насыл сакъламагъа Рабби биле.
Айны шу Сёз шимдики ерни ве коклерни джеза кунюнедже, имансыз адамларнынъ ёкъ олувы кунюнедже атеш ичюн сакълап къалдыра.