16 Ана-бабаларынъыз, агъа-къардашларынъыз, достларынъыз ве сой-сопларынъыз сизни сатаджакълар, базыларынъызны исе ольдюреджеклер.
Эм агъа-къардашларынъ, эм бабанънынъ эви санъа хаинлик япалар, артынъдан юксек сеснен къычыралар. Санъа яхшы шейлер айтсалар биле, инанма.
– Эр кес достундан сакъынсын, къардашларынынъ ич бирине ишанмасын; эр къардаш башкъасына къапкъан къоя, эр дост башкъасыны яманлай.
Агъасы – къардашыны, бабасы – огълуны олюмге береджеклер. Балалар озь ана-бабаларына къаршы баш котерип, оларны ольдюреджеклер.
Агъасы – къардашыны, бабасы – баласыны олюм панджасына береджеклер. Балалар озь ана-бабаларына къаршы чыкъып, оларны ольдюреджеклер.
Баба – огълуна къаршы, огълу – бабасына къаршы, ана – къызына къаршы, къызы – анасына къаршы, къайнана – келинине къаршы, келин – къайнанасына къаршы оладжакълар, – деди.
Мен сизни ойле бир лафкъа уста ве икметли этерим ки, сизге къаршы чыкъкъанлардан ич бириси къаршынъызгъа турып, ич бир шей айтып оламаз.
Меним Адым ичюн эписи сизден нефретленеджеклер.
О, Юханнынъ агъасы Якъупны къылычнен ольдюрмеге буюрды.
Ташларнен урулгъан вакъытта, Стефан дува окъуп: – Рабби Иса, рухумны къабул эт! – деди.
Олар оны Къозунынъ къанынен ве Онынъ акъкъында хаберинен енъдилер. Олар озь джанларыны аджымадылар ве ольмеге азыр олдылар.
Яшагъан еринъни, Шейтаннынъ тахты олгъан ерде яшагъанынъны билем. Эм де билем ки, Меним Адыма япыша бересинъ, ве атта Шейтан яшагъан ерде, аранъыздаки ишанчлы шаатым Антипа ольдюрильген куньлерде де сен Манъа олгъан иманынъдан къайтмадынъ.
Къозу бешинджи печатны бозгъанда, къурбан ерининъ тюбюнде мен адамларнынъ джанларыны корьдим. Олар Алланынъ Сёзюни ве Онынъ акъкъында хаберни даркъаткъанлары ичюн ольдюрильген эди.