Олар ярдымсыз къалгъан адамларны топракъ ичине таптайлар, алчакъгонъюллилерни четке итейлер. Бабасынен огълу бир къадынгъа къатнай, Меним азиз Адымны яманлай.
Шу арада дюньянынъ адамы топланып, къалабалыкъта бир-бирининъ аякъларына басып тура эдилер. Иса башта Озь шегиртлерине айтып башлады: – Фериселернинъ маясындан, яни экиюзьлюликтен сакъынынъыз!