23 Иса оларнынъ хиянетлигини корип:
Мукъаддес шуретинде олгъан РАББИге ибадет этинъиз! Бутюн ер юзю, Онынъ алдында титре!
Фериселер ве саддукийлер Исаны сынамакъ макъсадынен Онынъ алдына келип, коктен бельги косьтергенини талап эттилер.
Лякин Иса оларнынъ яманлыгъыны билип: – Экиюзьлюлер! Сиз Мени не ичюн сынайсыз?
Шунынъ ичюн олар Исанынъ артындан излеп башладылар. Онынъ алдына, озьлерини инсафлы киби косьтерген изджилерни ёлладылар. Исанынъ айткъан лафларына илишип, оны якъаламакъ ве римли акимнинъ къолуна, онынъ укюмине бермеге истей эдилер.
Императоргъа салым бермек Къанун боюнджа бизге мумкюнми я мумкюн дегильми? – деп сорадылар.
– Манъа бир динар косьтеринъиз! Бу акъчадаки ресим ве язув кимнинъки? – деди. – Императорнынъ, – деп джевап берди олар.
Иса оларнынъ не тюшюнгенлерини билип: – Сизинъ юреклеринъиздеки тюшюнджелер недир!
Иса исе, оларнынъ фикирлерини билип, къолу сакъат адамгъа: – Тур! Мында, ортагъа чыкъ! – деди. Адам турды.
– Эй, Шейтан огълу! Юрегинъ эр тюрлю ялан ве утанмазлыкъкъа толгъан, сен эр бир акъикъатнынъ душманысынъ! Раббининъ догъру ёлларыны къыйыштырмакътан вазгечерсинъми?
Месихке сынав япмайыкъ. Олардан базылары Алланы сынадылар ве йыланлардан гъайып олдылар.
Бу дюньянынъ икмети Алланынъ огюнде акъылсызлыкътыр. Язылгъан: «О, акъыллы адамларны оларнынъ айнеджилигинен тутып алыр».
Сонъ бизлер сабийлер киби олмайыкъ, эр тюрлю огретювлерге берильмейик, далгъалар киби, анда-мында атылмайыкъ, адамларнынъ айнеджилигине ве оларнынъ бизни ёлдан урмагъа ялан ниетлерине де берильмейик,
Ич бир яратылгъан шей Алланынъ козьлеринден сакъланмаз, Онынъ козю огюнде эр шей ачыкъ ве чыплакътыр. Ве биз Онъа джевап береджекмиз.
