Сабалайын РАББИнинъ Шуретини корерсинъиз. О, Озюне къаршы олгъан шикяетинъизни эшитти. Я биз ким олгъанмыз? Не ичюн бизге къаршы шикяетленесинъиз? – дедилер.
Шу арада Раббининъ мелеги пейда олды, зинданны нур басты. Мелек Пётрнынъ къабургъасына тюртип: – Тез ол, тур! – деп оны уятты. Шу ань Пётрнынъ къолларындаки зынджырлар тюшип кетти.
Къаранлыкътан ярыкъ янсын деп, буюргъан Алла бизим юреклеримизни де ярыкълатты, бизге Иса Месихнинъ юзюнде янып тургъан Озюнинъ шуретини бильдирип косьтерди.