29 – Укюмдар! Берген сёзюнъни тутып, Сен энди мени, Озь къулунъны, тынчлыкънен йибересинъ.
Сен исе сагъ-селямет озь баба-деделеринъе къошулып, баягъы яшта олгъан къарт олып дефн этиледжексинъ.
Исраиль Юсуфкъа: – Энди, сенинъ юзюнъни, сен даа сагъ олгъанынъны корьген сонъ, манъа ольмек мумкюн, – деди.
Мукъаддес Рух онъа, Раббининъ Месихини корьмегендже, ольмейджегини бильдирген эди.
Симеон Оны къолуна алып, Аллагъа шукюр этти:
Мени о да, бу да тарта. Мен бу дюньядан кетмеге ве Месихнен берабер олмагъа истер эдим. Бу пек яхшы олур эди.
Сонъ коктен манъа айткъан бир сесни эшиттим: – Буны язып ал: «Не къадар бахтлылар Рабби Исагъа садыкъ олып, шу аньден башлап ольгенлер!» – Эбет, – дей Рух, – олар озь ишлеринден раат оладжакъ, артларындан оларнынъ япкъан ишлери келеджек.
Олар къычырып, кучьлю сеснен бойле дедилер: – Эй, Мукъаддес ве Акъикъий Укюмдар, не ичюн бу вакъыткъадже укюм этмейсинъ, тёкюльген къанымыз ичюн дюньяда яшагъанларны джезаламайсынъ?