28 Симеон Оны къолуна алып, Аллагъа шукюр этти:
РАББИнинъ ниети исе эбедий тура, Онынъ юрегининъ мурады несильден несильге кече.
Сонъ, балаларны къучакълап, эллерини башларына къойып, хайыр дувасыны окъуды.
Сонъ бир баланы алып, оны оларнынъ арасына къойды. Баланы къучакълап, шегиртлерине:
Мерьем исе деди: – Меним джаным Раббини шуретлей!
Шу ань Зекъарьянынъ агъзы ачылды, тили чезильди. О, лаф этип башлады, Аллагъа шукюр этти.
– Исраильнинъ Алласыны, Раббимизни шуретленъиз! О, Озь халкъына ярдымгъа кельди ве оны азат этти!
Чобанлар, эшиткен ве корьген шейлери ичюн Аллагъа шукюрлер айтып ве Оны алгъышлап, къайттылар. Эр шей оларгъа бильдирильгени киби олып чыкъкъан эди.
Рухтан ильхамланып, Симеон Алланынъ Сарайына кельди. Ана-бабасы кичкене Исаны Къанун буюргъаныны ерине кетирмек ичюн анда алып кельгенде,
– Укюмдар! Берген сёзюнъни тутып, Сен энди мени, Озь къулунъны, тынчлыкънен йибересинъ.
Исраиль огъуллары буны бегендилер ве Аллагъа шукюр этип, Рубен огъулларына ве Гъад огъулларына къаршы дженкнен чыкъмакъ ве яшагъан топракъларыны тар-мар этмек фикиринден вазгечтилер.
