19 Мерьем исе эр шейни акъылында тутып, бу акъта тюшюне эди.
Агъалары Юсуфны пахылладылар, амма бабасы онынъ икяесини акъылында къалдырды.
Бабам мени огретип, манъа бойле айта эди: «Айткъанларымны юрегинъе къой, эмирлеримни тутып яша.
Мына, айтылгъан сёзлер мында бите. Тюшюнджелерим мени (Даниялны) пек раатсыз этти. Чырайым бозулды, амма айтылгъан сёзлерни мен юрегимде сакъладым.
«Путлар манъа неге керек?» – дейджек Эфраим. Мен оны эшитеджегим ве оны бакъаджагъым. Мен гурь кипарис тереги киби оладжагъым, сен берекетинъни Менден кореджексинъ.
Буны эшиткенлер эписи тюшюнджеге далып, ичинден: «Бу бала ким олур экен?» – дей эдилер. Эм керчек, онен Раббининъ къудрети бар эди.
Буны динълегенлернинъ эписи чобанларнынъ айткъанларына шашып къалдылар.
Иса оларнен кетти ве Назаретке къайтты. Ана-бабасынынъ сёзюнден бир вакъыт чыкъмады. Анасы исе бир шей унутмайып, оларнынъ эписини юрегинде тута эди.
Давут бу сёзлерге дикъкъат этти ве Гъат падишасы Акиштен пек къоркъты.