7 Буны корьгенде, базы адамлар мырылдап башладылар: – Иса гуналы адамнынъ эвине барды, – дедилер.
Олар иш акъкъыны алып, багъ саибине наразылыкъ бильдире башладылар:
оларгъа: «Сизлер де меним юзюм багъыма барынъыз, мен сизлерге ляйыкъ акъкъынъызны берерим», – деди. Олар бардылар.
Фериселер буны корип, Исанынъ шегиртлеринден: – Сизинъ Оджанъыз салым топлайыджылар ве гуналы адамларнен ашап-ичип отургъаны недир? – деп сорадылар.
Фериселер ве Къанун оджалары мырылдап: – Бу адам гуналыларны къабул этип, оларнен берабер аш да ашай! – дей эдилер.
Закий ашыкъып теректен тюшти ве Исаны буюк бир къуванчнен къабул этти.
Закий исе Раббининъ огюнде турып: – Рабби, мен фукъарелерге барлыгъымдан ярысыны береджегим. Эгер кимнидир алдаткъан олсам, оларгъа дёрт къат къайтараджагъым, – деди.
Фериселер ве Къанун оджалары Исанынъ шегиртлерине: – Сиз не ичюн салым топлайыджыларнен ве башкъа гуналыларнен бирликте ашап-ичесиз? – деп мырылдап башлады.
Инсан Огълу келип, эм ашай, эм иче, ве сиз: «Бу ачкозь ве ичкиджиге бакъынъыз! О – салым топлайыджылар ве гуналыларнынъ досту!» – дейсиз.
Исаны давет эткен ферисе буны корип: «Эгер бу адам пейгъамбер олса, Онъа тийген шу къадыннынъ ким олгъаныны билир эди. О, гуналы къадын да!» – деп тюшюнди.