21 – Буларнынъ эписини яшлыгъымдан берли япып келем, – деди о Исагъа.
Амма о бабасына джевап берип: «Мен къач йылдан берли санъа къул киби хызмет этем, бир кере биле сёзюнъден чыкъмадым. Лякин достларымнен шенъленмек ичюн сен манъа ич бир вакъыт улачыкъны биле бермединъ.
Сизге догърусыны айтам: Коклерде де шойле. Докъсан докъуз тёвбеге мухтадж олмагъан инсафлылар ичюн къуванчтан, тёвбе эткен бир гуналы адам ичюн къуванч буюк оладжакъ, – деди.
Сен Онынъ эмирлерини билесинъ: аиле садыкълыгъыны бозма, адамнынъ джаныны алма, хырсызлама, ялан шаатлыкъ этме, ана-бабанъны урьмет эт, – деди.
Буны эшитип, Иса: – Санъа даа бир шей етишмей: бутюн мал-мулькюнъни сатып, акъчасыны фукъарелерге болип бер. О вакъыт зенгинлигинъ кокте олур. Сонъ келип, Меним артымдан юр, – деди.
Буюк гъайретнен мен месихчилерни къувалай эдим, Къанун талап эткен инсафлыкъкъа коре къабаатсыз эдим.