16 Иса исе балаларны янына чагъырып, шойле деди: – Балаларгъа Манъа кельмеге ёл ачынъыз, оларны токътатманъыз. Алланынъ Падишалыгъы оларнынъкидир.
Секизинджи куню, Алла эмир эткени киби, Ибраим Исхакъ огълуны сюннет эттирди.
Бутюн ехудалылар, бала-чагъалары, апайлары ве огъулларынен бирликте РАББИнинъ огюнде тура эдилер.
Оларгъа бир ёл ве бир юрек береджегим; олар омюрбилля Менден къоркъаджакълар, ве бойле этип, озьлери ве эвлятлары яхшылыкъ кореджеклер.
Иса оларгъа: – Балаларгъа кельмеге ёл ачынъыз, оларны токътатманъыз, Меним алдыма кельсинлер. Алланынъ Падишалыгъы оларнынъкидир, – деди
Исанынъ огюне, хайыр дувасыны окъусын деп, оларгъа къолуны тийдирсин деп, сабийлерни кетирдилер. Шегиртлер буны корип, кетиргенлерге ёл бермеди.
Сизлерге догърусыны айтам: ким Алланынъ Падишалыгъыны бала киби къабул этмесе, анда киралмайджакъ.
Бу ваде сизлернен балаларынъызгъа ве даа узакъта олгъан, бизим Алла Раббимиз чагъыргъан эписи адамларгъа берильген, – деди.
Дин къардашлар, балалар киби тюшюнменъиз. Яманлыкъкъа коре, бала киби къабаатсыз олунъыз, акъылгъа коре исе буюк адамлар киби олунъыз.
Иманлы апай имансыз акъайны азиз эте, ве иманлы акъай имансыз апайны азиз эте. Бойле олмаса, балаларынъыз арам олур эдилер, шимди исе азизлер.
уфакъ балаларынъыз, апайларынъыз, ордунъызда ят халкълардан олгъанлар: одун парлагъанлар ве сув ташыгъанлар.
Халкъны – акъайларны, апайларны ве балаларны, ве аранъызда яшагъан ят халкълардан олгъанларны топла. Олар динълесин ве огренсинлер, Алланъыз олгъан РАББИден къоркъсунлар ве бу Къануннынъ эписи сёзлерини тутып беджерсинлер.
ве янъы догъгъан балалар киби, темиз рухий сютни истенъиз. Сонъ Рабби эйилигининъ леззетини билип, оседжексинъиз ве къуртулышкъа иришеджексинъиз.