14 Сизге айтам: бу адам, фериседен зияде акъланып, эвине къайтты. Озюни юксельткен эр бир адам алчакъта оладжакъ, озюни алчакъ туткъан исе юксельтиледжек.
Бирев йыкъылса, сен: «Оны котер!» – деп айтарсынъ, ве О, алчакъгонъюллилерни къуртарыр.
Адам Алланынъ огюнде насыл инсафлы ола билир? Къадындан догъгъан бирев насыл темиз ола билир?
Озюмни акълап башласам, агъзым мени къабаатлар, инсафлы олсам биле, О, мени къабаатлы саяр.
Сени бильмек меним ичюн пек аджайип, юксектир о, акълым етмез онъа.
О – меним севгим ве къалем, юксек сакълангъан ерим, къуртарыджым, къалкъаным, мен Онъа умют багъладым. О, халкъымны манъа бойсундыра.
Шимди мен билем ки, РАББИ эписи аллалардан буюк; О, бойле шейлер япып, исраиллилерни гъурурлы мысырлыларнынъ аллаларындан къуртарды, – деди.
РАББИ къоркъусы икметке огретир, ве шуретнинъ огюнден алчакъгонъюллик келир.
Байнынъ малы-мулькю – онынъ пекитильген къалеси, тасавурында юксек дивар киби корюне.
Сен корьген мырзаларнынъ огюнде ашаланмакътан, санъа: «Якъынджа келип отур», – дегенлери яхшыдыр.
Кибирлилик адамны ашалай, алчакъгонъюлли исе шурет къазаныр.
Мыскъылджыларны О, мыскъыллайджакъ, алчакъгонъюллилерге исе эйилик япаджакъ.
Бар, шенъликнен отьмегинъни ашап, къуванч иле шарабынъны ич. Алла ишлеринъден энди разы олды.
Исраильнинъ эписи эвлятларыны РАББИ акълайджакъ ве шуретлейджек.
Азап чеккен сонъ, О бакъып къуванаджакъ. Инсафлы олып, РАББИнинъ къулу озь анълавынен чокъ адамларны акълайджакъ, къабаатларыны Озюне юклейджек.
Юдже, Юксельген, эбедий Яшагъан, Ады Азиз олгъан дей ки: – Юксек ве мукъаддес ерде яшайым, лякин тёвбе эткенлернен ве алчакъгонъюллилернен олам. Алчакъгонъюллилернинъ рухларыны джанландыраджагъым, тёвбе эткенлернинъ джанларыны тирильтеджегим.
Къолларым бутюн буларны япты, бойле этип, эр шей пейда олды, – дей РАББИ. Лякин Мен алчакъгонъюллилерге, рухтан тюшкенлерге, сёзюм огюнде къалтырагъанларгъа бакъаджагъым.
Мына, къопай адамнынъ джаны догъру ёлда дегиль, инсафлы адам исе Аллагъа ишанчлыкънен яшар.
Ким озюни юксек тутса, алчакъта оладжакъ. Ким озюни алчакъ тутса, юксельтиледжек.
– Не де бахтлыдыр, озюнде кучьлю руху олмайып, Аллагъа ишангъанлар. Кок Падишалыгъы оларнынъки!
Укюмдарларны тахтларындан алып ташлады, алчакъгонъюллилерни исе юксельтти.
Амма о адам, озюни акъламакъ ичюн, Исадан: – Я манъа якъын адам кимдир? – деп сорады.
Эр бир озюни юксельткен адам алчакълатыладжакъ. Озюни алчакълаткъан исе юксельтиледжек.
Амма Иса оларгъа: – Сиз адамларнынъ огюнде озюнъизни инсафлы этип косьтересиз, лякин Алла юреклеринъизни биле. Адамларда кокке котерильген шей Алланынъ огюнде пистир, – деди.
Онынъ огюнде ич кимсе Къанунны беджергенинен акъланып оламаз. Къанун адамларгъа гунанынъ не олгъаныны тек косьтере.
Амма адам ишлерине таянмаса ве инсафсызны акълагъан Аллагъа ишанса, онынъ иманы инсафлыкъ деп сайылыр.
Иманымыз ичюн акъланып, Раббимиз Иса Месихнинъ ярдымынен бизим Алланен арамызда тынчлыкъ-аманлыкъ кельди.
Алла сайлагъан адамларны ич кимсе къабаатлап олмаз, чюнки оларны Алла Озю акълай.
Лякин биз шуны бильдик: эр инсан Къанунны беджерювнен дегиль, амма Иса Месихке иманнен акълана. Сонъ бизлер, Къанунны беджерювнен дегиль, лякин Месихке иманнен акъланайыкъ деп, Иса Месихке иман эттик, чюнки ич кимсе Къанунны беджерювнен акъланмаз.
Раббининъ огюнде алчакъгонъюлли олунъыз, ве О, сизни юксельтир.
Амма О, бизге даа зияде эйиликни бере. Бойлеликнен, Языда айтылгъан ки, Алла къопайларгъа къаршы чыкъаджакъ, алчакъгонъюллилерге исе эйилик япаджакъ.
– Сизинъ манъа мераметинъиз ичюн чокъ сагъ олунъыз, – деди Ханна ве озь ёлуна тюшти, ашады-ичти, онынъ юзю де ачылды.