8 Сонъ эфенди бу намуссыз эв идареджисини акъылнен иш япкъаны ичюн макътай. Бу дюньянынъ адамлары озьлерине ошагъанлар арасында иш алып баргъанда, ярыкънынъ огъулларына коре акъыллыджа олалар.
РАББИ-Тааля яраткъан бутюн тарла айванларындан энъ айнеджи йылан эди. Йылан апайдан: – Бу багъчанынъ бир тюрлю махсулыны ашамагъа Алла сизге разылыкъ бермегени догърумы? – деп сорады.
Лякин Амноннынъ бир досту бар эди, ады Ёнадав. О, Давутнынъ агъасы Шиманынъ огълу эди. Ёнадав пек айнеджи бир адам эди.
Шимди манъа Баалнынъ эписи пейгъамберлерини, эписи хызметчилерини ве эписи руханийлерини чагъырынъыз. Джумлеси мында кельсин. Мен Баалгъа буюктен-буюк къурбан чаладжагъым. Ким кельмесе – сагъ къалмаз, – деди. Еху бу шейлерни аселет япты. О, Баалнынъ эписи хызметчилерини алдатып ёкъ этеджек олды.
РАББИ коклерден гудюрдеди, Юдже Алланынъ сеси котерильди, бурчакъ ве атешли комюр ёллады.
Айдынъыз, оларнен япаджакъ ишимизни акъылнен япайыкъ. Ёкъса, олар даа чокълашырлар ве, дженк башласа, олар бизим душманларымызгъа къошулыр, бизге къаршы дженк этер ве топрагъымыздан чыкъып кетерлер, – деди.
Адамны акъыл-ферасетине коре макътайлар, къара юрекли адамгъа исе нефретнен бакъалар.
Ким Инсан Огълуна къаршы сёз айтса, багъышланыр. Лякин куфюр сёзни Мукъаддес Рухкъа къаршы айтса – не бу дюньяда, не келеджек дюньяда багъышланаджакъ.
– Ябанджылардан, – деди Онъа Пётр. – Ойле олса, озь огъуллары салымдан азат экен де, – деди Иса.
Кучюк иште ишанчлы олгъан адам буюк иште де ишанчлы олур. Кучюк иште инсафсыз олгъан адам буюк иште де инсафсыз олур.
Сонъ: «Анъладым, не япаджагъымны билем. Ойле япмакъ керек ки, эв идареджилигинден бошатылгъанымдан сонъ адамлар мени озь эвлерине къабул этсинлер», – дей.
Сонъ башкъасындан: «Я сенинъ не къадар борджунъ бар?» – деп сорай. О: «Бинъ чувал богъдай», – деп джевап бере. Эв идареджиси: «Бордж кягъытынъны ал, секиз юз чувал деп яз», – дей.
– Эшиттинъизми, адалетсиз къады не айткъан? – деп сорады Рабби.
Иса оларгъа джевап берип: – Бу заманнынъ адамлары эвленелер ве акъайгъа чыкъалар.
Лякин келеджек заманда яшамагъа ве тирильмеге ляйыкъ олгъанлар эвленмейджеклер ве акъайгъа чыкъмайджакълар.
Ярыкъ даа сизнен олгъанда, ярыкъкъа иман этинъиз, сонъ ярыкънынъ огъуллары оладжакъсыз. Бу сёзлерни айтып, Иса узакълашып гизленди.
Ич кимсе озь-озюни алдатмасын. Биринъиз бу дюньяда акъыллы олмагъа истесенъиз, акъыллы олмакъ ичюн, акъылсыз олмакъ керексиз.
Сиз бир вакъытлары къаранлыкъ эдинъиз, энди исе Раббиде ярыкъ олдынъыз. Ярыкъ балалары киби яшанъыз.
Оларнынъ сонъу – олюм, оларнынъ алласы – ашкъазан, олар масхара шейлернен макътаналар, ердеки шейлер акъкъында тюшюнелер.
Эпинъиз ярыкънынъ огъулларысынъыз ве куньдюзнинъ огъулларысынъыз. Биз гедженинъки я да къаранлыкънынъки дегильмиз.
Амма сизлер – сайлангъан бир сой, падишалыкъ япкъан руханийлер, азиз миллет, Алла Озюнинъ халкъысынъыз. Сизлер Онынъ энъ гузель чизгилерини бильдиринъиз деп, Алла сизлерни къаранлыкътан Озюнинъ аджайип ярыгъына чагъырды.
Алланынъ балалары да, Шейтаннынъ балалары да бундан билине: догъру япмагъан эр ким, эм де озь агъа-къардашыны севмеген эр ким Алладан дегиль.