21 О зенгиннинъ софрасындан тюшкен уфакъларнен къурсагъыны тойдурмагъа арзу эткен, копеклер исе келип онынъ къотурларыны ялай экенлер.
– Эбет, Эфендим, амма копеклер де эфендисининъ софрасындан тюшкен отьмек уфакъларыны ашайлар! – деди къадын. Сонъ Иса:
Къадын Онъа: – Лафынъ догъру, Оджам, лякин копеклер де балалардан софра тюбюне тюшкен отьмек уфакъларыны ашайлар да, – деп джевап берди.
Зенгиннинъ араба къапусы огюнде, бутюн тенини къотур къаплагъан Лазар адлы бир фукъаре ята экен.
Бир кунь фукъаре ольген. Мелеклер оны Ибраимнинъ янына алып баргъанлар. Сонъ зенгин де ольген. Оны комьгенлер.
Адамлар ашап тойгъан сонъ, Иса Озь шегиртлерине: – Къалгъан парчаларны джыйып алынъыз, ич бир шей ёкъ олмасын, – деди.
Шимдигедже ач ве сувсуз оламыз. Урбаларымыз ярамай. Бизни котеклейлер; биз эвсиз яшаймыз.
Агъыр иш яптым ве чокъ чекиштим, чокъ юкъусыз гедже корьдим, ачлыкъ ве сувсузлыкъ чектим, чокъ кере аштан-сувдан вазгечтим, сувукъ авада индже урбада юрдим.