25 Буюк огълу о вакъытта тарлада экен. Къайтып эвине якъынлашкъанда, чалгъы ве оюн-кулькю давушларыны эшите.
Давут, кетен эфод кийип, бар кучюнен РАББИнинъ огюнде ойнай эди.
Эгер эвни РАББИ къурмаса, къуруджылар бошуна ишлер. Эгер шеэрни РАББИ къорчаламаса, къаравуллар бошуна юкъламайып турар.
Оюнгъа тюшип Онынъ Адыны макътасынлар, даре ве сантыр чалып, Онъа йырласынлар!
Даре чалып ве ойнап, Оны макътанъыз! Най ве телли алетлерде Оны макътанъыз!
Мына, аятым къасеветтен азды, омюр йылларым агълай-агълай кечип кетти. Гуналарымдан такъаттан кесильдим, кемиклерим де къуруды.
Сонъ Харуннынъ татасы Мерьем пейгъамбер къолуна даре алды. Онынъ артындан эписи къадынлар, дарелерини алып, ойнап чыкътылар.
агъламакъ вакъты ве кульмек вакъты; матем тутмакъ вакъты ве ойнамакъ вакъты;
Сени кене къавийлештиририм, ве къавий олурсынъ, эй, Исраиль къызы! Кене къолунъа дарелерни аладжакъсынъ, къуванчнен ойнайджакъсынъ.
Меним бу огълум олю эди – тирильди, гъайып олды – тапылды», – дей. Сонъ олар байрам япа башлайлар.
Къулларындан бирини чагъырып, не олаяткъаныны сорай.
Олар, мейданда отурып, бир-бирине: «Биз сизге къавал чалдыкъ, сиз исе ойнамадынъыз. Биз такъмакълар окъудыкъ, сиз исе агъламадынъыз», – деп къычыргъан балаларгъа ошайлар.