13 Бир къач куньден сонъ кучюк огълу барлыгъыны топлап, узакъ бир мемлекетке кете. О ерде бозукъ ёлгъа тюшип, олгъан параларыны кокке савурып битире.
Ошекчининъ лафы – пек леззетли тилимлер кибидир, олар адамнынъ ичине тез кирелер.
Шенълик севген ёкъсуллыкъ корер, шарапнен зейтюн ягъыны севген зенгин олмаз.
Икметли адамнынъ эви паалы шейлерге ве зейтюн ягъына толудыр, акъылсыз исе бутюн малыны тез юта.
Тувгъан ерини къалдыргъан адам ювасындан узакъ учкъан къуш кибидир.
Къанунны кутькен огъул акъыллыдыр, ярамай адамларнен достлукъ эткен исе бабасыны утандырыр.
Икметни севген адам бабасыны къувандырыр, фаишелернен юрген исе байлыгъыны кокке савурыр.
Ороспу апайнынъ фияты – бир тилим отьмек, башкъасынынъ апайы исе къыйметли джанынъны авлай.
Вай-вай-вай! Гуналы миллет, пек къабаатлы халкъ, ярамазларнынъ сою, бозукъ огъуллар РАББИден вазгечтилер, Исраильнинъ Азизини терк эттилер, Онъа аркъа чевирдилер.
Лякин орталыкъта шенълик ве къуванч, туварларны, къой-эчкилерни соясыз, эт ашайсыз, шарап ичесиз; «Айдынъыз, ашап-ичейик! Ярын оледжекмиз де!» – дейсиз.
Ёлдан чекилинъиз, туткъан ёлунъыздан урулынъыз, Исраильнинъ Азизини козюмизнинъ огюнден джоюнъыз», – дейлер.
«Келинъиз, мен шарап кетиририм, тойгъандже ички ичейик, ярын да бугунь киби оладжакъ, атта даа яхшы оладжакъ», – дейлер.
– Халкъым эки яманлыкъ япты: Мени, джанлы сувлар чокърагъыны быракъты, озьлерине сув тутмагъан, чатлакъ хавузлар къаздылар.
Эй, бугуньки несиль! РАББИнинъ сёзлерине къулакъ асынъыз! Исраиль ичюн Мен сахра киби эдимми? Къап-къаранлыкъ бир мемлекет олдыммы? Сонъ не ичюн халкъым: «Истеген еримизге кетемиз, энди Санъа къайтмайджакъмыз», – дей?
РАББИ дей ки: – Деделеринъиз Менде насыл акъсызлыкъ таптылар? Не ичюн Менден узакълаштылар, бош путларнынъ артындан кетип, озьлери де бош олдылар?
Эй, халкъым! Мен санъа не яптым? Санъа насыл агъырлыкъ эттим? Манъа джевап бер.
Кучюги бабасына: «Баба, мал-мулькюнъден манъа тиеджек пайымны айырып бер», – дей. О адам бутюн мал-мулькюни огъулларына болип бере.
Эр шейни масраф эткен сонъ, о яшагъан мемлекетте кучьлю бир ачлыкъ башлана, йигит исе ёкъсузлыкъкъа огърай.
Амма бутюн мал-мулькюнъни ороспуларнен берабер сарф эткен анавы огълунъ къайткъанда, сен онъа бесленген бузавчыкъны сойгъансынъ!» – дей.
Сонъ Иса Озь шегиртлерине: – Бир зенгин адамнынъ эв идареджиси бар экен. Бир кунь зенгинге, эв идареджиси онынъ мал-мулькюни сарф эткенини айтып, оны къабаатлайлар.
Индже кетенден япылгъан мор урбалар кийип, эр кунь кейф-сефа сюрип яшагъан бир зенгин адам бар экен.
Лякин, бир вакъытлары узакъ олсанъыз да, шимди сиз Иса Месихте, Месихнинъ къаны ярдымынен якъын олдынъыз.
Сонъ келип, тынчлыкъ-аманлыкъ акъкъында Къуванчлы Хаберни узакъ олгъан сизлерге ве якъын олгъанларгъа бильдирди.
Олар япкъан яманлыкълары ичюн джезаланаджакълар. Олар куньдюз ярыгъында кейф чатмакъны озьлери ичюн догъру саялар. Лекели ве кирли олгъанда, олар сизлернен софра башында отургъанда, озь яланларындан кейф чаталар.