25 Исанен берабер чокътан-чокъ адам юре эди. О оларгъа таба чевирилип:
Шу арада дюньянынъ адамы топланып, къалабалыкъта бир-бирининъ аякъларына басып тура эдилер. Иса башта Озь шегиртлерине айтып башлады: – Фериселернинъ маясындан, яни экиюзьлюликтен сакъынынъыз!
– Сизге айтам: башта чагъырылгъан адамлардан ич бириси меним акъшамлыкъ ашымны ашамайджакъ!»
– Эгер Манъа кельген адам озюнинъ ана-бабасыны, апайыны, бала-чагъасыны, агъа-къардашыны, тата-къызкъардашыны ве озь джаныны биле кореджек козю олмаса, о, Меним шегиртим оламаз.