24 – Сизге айтам: башта чагъырылгъан адамлардан ич бириси меним акъшамлыкъ ашымны ашамайджакъ!»
Шунынъ ичюн сизлерге айтам: Алланынъ Падишалыгъы сизден алынып, махсул кетирген халкъкъа бериледжек.
Сонъ хызметчилерине: «Никях тою азыр, лякин мусафирлер бунъа ляйыкъ дегиль экенлер.
О вакъыт эфенди къулуна: «Ёллар ве ёлчыкълар бою кечип, эписини мында кельсинлер, деп къандыр. Эвим толсун, – дей.
Исанен берабер чокътан-чокъ адам юре эди. О оларгъа таба чевирилип:
Мына бу суд: дюньягъа ярыкъ кельген олса да, адамлар ярыкътан зияде къаранлыкъны севдилер, чюнки оларнынъ япкъан ишлери яманлыкъ эди.
Алланынъ Огълуна иман эткен адам эбедий омюрге саиптир. Огъулнынъ сёзюни тутмагъан адам исе омюрни корьмейджек, лякин Алланынъ гъазабы астында къала.
Иса оларгъа кене: – Мен якъында кетеджем. Сиз Мени къыдыраджакъсыз, амма гуналы олып оледжексиз. Мен бараджакъ ерге сиз барып оламайджакъсыз, – деди.
Шунынъ ичюн: «Сиз гуналы олып оледжексиз», – дедим сизге. Мен – Одырым. Эгер бунъа инанмасанъыз, гуналы олып оледжексиз.
О вакъыт Павелнен Барнаба джесюрликнен джевап берип: – Алланынъ Сёзюни биринджи невбетте сизге кетирмек керек эди. Амма сизлер Оны ред этип, озьлеринъизни эбедий аяткъа ляйыкъ корьмесенъиз, биз башкъа халкъларгъа мураджаат этеджекмиз.