26 О вакъыт сиз: «Биз Сеннен берабер ашап-ичтик. Сен бизим мейданларымызда огрете эдинъ», – дейджексиз.
Олар эр кунь Мени къыдыралар, ёлларымны бильмеге истейлер; догъру яшагъан, Алласынынъ къарарларыны туткъан миллет киби, арекет этелер; адалетли къанунлар акъкъында сорайлар, Аллагъа якъынлашмагъа истейлер.
О исе: «Сизге айтам: ким ве къайдан олгъанынъызны бильмейим. Эй, инсафсыз шейлерни япкъанлар, козюмден ёкъ олунъыз!» – деп джевап береджек.
Тёвбе эткенинъизни озь ишлеринъизнен исбат этинъиз! Тек ичинъизден: «Ибраим бизим бабамыз!» – деп отурманъыз. Мен сизлерге шуны айтам: Алла Ибраимге балаларны мына бу ташлардан япа биле.
Озьлерини диндар косьтерип, диндар омюрнинъ кучюни инкяр этеджеклер. Бойле адамлардан узакълаш.
Олар Алланы къабул эткенлери акъкъында айталар, амма озь ишлеринен Оны ред этелер. Олар сёз динълемеген, ич бир яхшы шейге ярамагъан пис адамлардыр.