17 «Не япайым экен? Берекетни къояджакъ ерим ёкъ», – деп тюшюнген зенгин.
Сенде олгъанындан еди, атта секиз адамгъа пай айырып бер, чюнки ер юзюнде насыл беля оладжагъындан хаберинъ ёкъ.
Ашынъызны ачнен пай этинъиз, эвлери олмагъан фукъарелерни эвинъизге кирсетинъиз, урбасы олмагъанны корьсенъиз, кийиндиринъиз оны, сой-сопларынъыздан сакъланманъыз.
Олар исе озьара: «Буны отьмек алмагъанымыз ичюн айтты», – дедилер.
Сенден сорагъангъа бер, сенден борджкъа алмакъ истегенден де юзь чевирме.
О вакъыт бир Къанун оджасы пейда олды. Исаны сынамакъ ичюн, Онъа суаль берди: – Оджа, эбедий аят къазанмакъ ичюн не япайым? – деди.
Джан-юректен садакъа беринъиз, сонъ эр шей сиз ичюн элял олур! – деди.
Иса оларгъа бир кинаели икяени айтып берди: – Бир зенгин адамнынъ тарлалары пек яхшы берекет бергенлер.
Сонъ: «Мына бойле япарым: анбарларымны бозып, балабанджаларыны къурарым, бутюн богъдай ве бутюн малымны шу ерге ерлештиририм,
Озь шегиртлерине исе Иса бойле деди: – Шунынъ ичюн Мен сизге айтам: яшамакъ ичюн бизге аш керек, беденимиз ичюн урба керек, деп къасевет этменъиз.
Сиз не ашамагъа, не ичмеге къыдырманъыз, шу акъкъында къайгъырманъыз.
Мал-мулькюнъизни сатып, фукъарелерге ярдым этинъиз. Озюнъизге эскирмеген пара киселерини алып, битмейджек байлыкъны Кокте топланъыз. О ерде оларгъа хырсыз да якъынлашмаз, сюме де тюшмез.
Эв идареджиси озь-озюне: «Не япайым экен? Эфендим идареликни къолумдан ала. Ер къазмагъа кучюм етмей, тиленмеге утанам», – дей.
Мен сизге айтам: намуссыз байлыкъ ярдымынен достларынъызны чокълаштырынъыз. Сонъ, акъчанъыз къалмагъанда, сизни эбедий тургъан эвлерге къабул этеджеклер.
Буны эшитип, Иса: – Санъа даа бир шей етишмей: бутюн мал-мулькюнъни сатып, акъчасыны фукъарелерге болип бер. О вакъыт зенгинлигинъ кокте олур. Сонъ келип, Меним артымдан юр, – деди.
Падиша онъа: «Аферин! Сен яхшы къул экенсинъ! Кучюк иште ишанчлыкъ косьтергенинъ ичюн, шимди он шеэрнинъ укюмдары олурсынъ», – дей.
Ягъя оларгъа: – Кимде эки чифт тюп урбасы олса, мухтадж олгъаннен пайлашсын. Кимнинъ ашы олса, о да бойле япсын, – деди.
Оларны тышарыгъа чыкъарып: – Эфендилерим, къуртарылмакъ ичюн манъа не япмакъ керек? – деп сорады.
Бу сёзлерни эшиткенлер юреклерине окъ санчылгъан киби олдылар, Пётр ве башкъа эльчилерге: – Дин къардашларымыз, биз не япайыкъ? – дедилер.
ихтияджы олгъан иманлыларгъа ярдым этинъиз, мусафирчен олунъыз.
Бу дюньядаки зенгин адамларгъа буны буюр: олар гъурурланмасын, келип-кеткен зенгинликке дегиль, Аллагъа умют багъласынлар. О, бизге эр шейни бизим кейфленювимиз ичюн бол-бол бере.
Иса бизлер ичюн озь джаныны берди, бундан биз севгини бильдик. Биз де агъа-къардашларымыз ичюн джанымызны бермеге борджлумыз.