7 о эв ичинден: «Мени раатсыз этме, къапум энди япыкъ, озюм де балаларымнен тёшекте ятам. Турып санъа отьмек берип оламам», – деп джевап берерми?
Урбамны чыкъардым, кене кийинейимми? Аякъларымны ювдым, кене кирлетейимми?
Олар ягъ алмагъа кеткенде, киев кельди. Азыр тургъан къызлар киевнен тойгъа кирдилер ве оларнынъ артындан къапу япылды.
Шимди бир достум ёлдан кельди, мен исе онъа бир шей теклиф этип оламайым», – десенъ,
Сизге догърусыны айтам: достлугъы ичюн турып бир шей бермесе биле, сенинъ исрарлыгъынъ ичюн эп бир турып, истеген шейинъни берер.
Эв Саиби турып къапуны къапаткъанда, сиз тышарыда къалып: «Рабби! Бизге ачып бер!» – деп къапуны такъылдата башлайджакъсыз. Лякин О сизге: «Ким ве къайдан олгъанынъызны бильмейим», – деп джевап береджек.
Иса оларнен кетти. Олар юзбашынынъ эвине якъынлашкъанда, юзбашы Онъа достларыны ёллап, бойле деди: – Эфендим, замет этме, Сен эвиме киргенинъе мен ляйыкъ дегилим.
Шимдиден сонъ ич кимсе мени раатсызламасын, чюнки мен Иса ичюн алгъан яраларны озь тенимде алып юрем.