50 Дюнья яратылгъанындан берли эписи пейгъамберлернинъ тёкюльген къаны ичюн бу несильге джеза олсун,
Сонъ онынъ къардашыны Хабильни догъды. Хабиль къой-эчки бакъа эди, Хаин исе топракъны ишлей эди.
Менашше къабаатсыз къан тёкип, Ерусалимни къабаатсыз къангъа толдургъан, шунынъ ичюн РАББИ оны багъышламагъа истемеди.
Сионда яшагъан РАББИге чалгъы чалынъыз! Халкълар арасында Онынъ ишлерини айтып беринъиз!
Оларгъа седждеге къапанып ибадет этме. Мен – РАББИм, сенинъ Алланъдырым, куньджю Аллам. Мени кореджек козю олмагъан бабаларнынъ къабаатлары ичюн балаларыны учюнджи ве дёртюнджи несильгедже джезалайым.
Бакъынъыз! Ер юзюнде яшагъанларны, акъсыз ишлери ичюн джезаламагъа Озь мескенинден РАББИ чыкъа. Топракъ тёкюльген къанны ачып, ольдюрильгенлерни энди сакъламайджакъ.
Вавилонгъа къаршы ёкъ этиджи чыкъаджакъ, кучьлю аскерлери алынаджакъ, яйлары къырыладжакъ. РАББИ, джезалагъан Алла, эр кеске акъларыны береджек.
Узун сачынъны кес де ат, байырларда агълав тюркюсини йырла. РАББИ бу несильге ачувланып, олардан вазгечип, кетти.
Яшагъан топрагъынъызны арамламанъыз. Тёкюльген къан топракъны арамлай. Топракъ ичюн тек ольдюрген адамнынъ къаны одеме этмек мумкюн.
О вакъытта Падиша онъ тарафындакилерине: – Эй, Меним Бабамдан хайыр алгъанлар, келинъиз! Дюнья яратылгъанындан берли сизлер ичюн мирас олып азырлангъан Падишалыкънынъ саиби олунъыз.