39 Онынъ Мерьем адлы бир къызкъардашы бар эди. О, Раббининъ аякълары алдында отурып, Онынъ лафларыны динълей башлады.
Эль-Яса исе Гилгалгъа къайтты. О ерлерде ачлыкъ олды. Пейгъамберлернинъ шегиртлери Эль-Ясанен корюшмеге кельдилер. Эль-Яса хызметчисине: – Балабан къазан ал да, пейгъамберлернинъ шегиртлерине шорба пишир, – деди.
Мени динълеген, къапуларымнынъ огюнде гедже-куньдюз олгъан, къапуларымдан ич айырылмагъан адам бахтлыдыр!
амма керек шей тек бир дане. Мерьем энъ яхшысыны сайлады ве буны ондан тутып алмазлар.
Учь куньден сонъ олар Исаны Алланынъ Сарайында таптылар. О, оджалар арасында отура ве оларны динълеп суаллер бере эди.
Адамлар олып кечкен адисени корьмеге кельдилер. Исанынъ янына келип бакъсалар, анавы адам джинлерден къуртарылгъан. Кийинип, акъылыны башына топлап, Исанынъ аякълары янында отурмакъта эди. Олар пек къоркътылар.
Бетания деген койде Лазар адлы бир адам хаста ята эди. Мерьем ве Марта адлы тата-къардаш да бу койден эдилер.
Мартагъа ве Мерьемге, агъасынынъ ольгени себебинен оларнынъ гонълюни алмакъ ичюн, чокъ еудийлер кельген эдилер.
О вакъыт Мерьем бир кучюк бардачыкъ темиз, паалы къокъулы ягъ кетирип, Исанынъ аякъларына якъты ве сачларынен Онынъ аякъларыны сюртип къурутты. Ягънынъ къокъусына бутюн эв толды.
– Мен еудий акъайым. Киликиянынъ Тарс шеэринде догъдым, мында Гъамалиэлнинъ янында тербиелендим. Баба-деделеримизнинъ Къануны эсасында джиддий тербиеленип, бугунь бу ерде топлашкъан эпинъиз киби мен де Алланынъ истегенини гъайретнен беджермеге истей эдим.
О, халкъыны керчектен севе. Эписи азизлер Сенинъ къолунъда, олар аякъларынъда топлашалар, айткъанларынъа къулакъ асалар.