34 Онынъ янына бара да, яраларыны шарапнен юва ве зейтюн ягъынен ягълап, багълап къоя. Сонъ оны озь къатырынынъ аркъасына отуртып, мусафирханеге алып бара ве анда бакъып тура.
Геджелемек ичюн токътагъанда, олардан бири, эшекке ем бермек ичюн, чувалыны ачты. Чувалнынъ агъзында кумюшини корип,
сынъырларынъ ичинде аманлыкъ бере, энъ яхшы богъдайнен сени тойдура.
Ёл бою геджелемеге токътагъанда, РАББИ Мусагъа кельди ве оны ольдюрмеге истеди.
Къадын къолундан кельгенини япты, Меним тениме къокъулы ягъны сюртип, шимдиден дефн этмеге азырлады.
Сонъ шу ёлдан кечкен бир самариели гъарипнинъ яткъан ерине келип, оны коре ве аджый.
Эртеси куню, озь ёлуна чыкъкъанда, мусафирханенинъ саибине эки динар чыкъарып берип: «Бу адамны яхшы бакъ. Эгер бундан зияде масраф этсенъ, мен къайтып кельгенимден сонъ, санъа берерим», – дей.
Мусафирханеде оларгъа ер тапылмагъаны ичюн, о биринджи огълуны ахырда догъурды ве къундакълап айван ашлавына яткъызды.
Аксине, «душманынъ ач олса, онъа аш бер, сувсагъан олса, сув бер. Бойле япып, башына янгъан куллер киби топларсынъ».
Сакъынынъыз, ич кимсе яманлыкъкъа яманлыкънен къайтармасын. Аксине, эр вакъыт бири-биринъизге ве бутюн адамларгъа яхшылыкъ къыдырынъыз.