79 къаранлыкъ ве олюм кольгеси тюбюнде яшагъанларны ярыкълатаджакъ, бизге барышыкъ ёлуны косьтереджек.
зульмет мемлекетине, зифт къаранлыкъкъа, олюм кольгесине, тек къалабалыкъ олгъан ерге, ярыкъ зульмет киби олгъан ерге кетмезден эвель, озь алыма къалдыр мени.
О кунь къаранлыкънынъ ве олюм кольгесининъ къысмети олгъайды, булутлар оны къаплагъайды, къаранлыкъ о куннинъ отюни патлаткъайды.
Моав – меним легеним; Эдомны аякъкъапларымнен басаджагъым, Фелестин топрагъында къычырып, гъалебемни илян этеджегим».
Алланынъ ярдымынен батырлыкъ япармыз, душманларымызны О, ерге таптар.
Къабаатсыз къолу, темиз юрекли, джаныны бош путларгъа бермеген, ялан айтып ант этмеген адам.
Меним аякъларым тегиз ёлда тура; адамлар топлашкъан ерлерде РАББИни алгъышлайым!
Онынъ ёллары – гузель ёллардыр, ве эписи ёлчыкълары – муаббетликтир.
Инсафлыкъ ёлундан кетем, адалет сокъакъларындан юрем.
Кёр адамларны белли олмагъан ёлларындан алып кетеджегим, таныш олмагъан ёлларда юрсетеджегим, оглериндеки къаранлыкъны ярыкъкъа чевиреджегим, къыйыш ёлларыны догъру этеджегим. Олар ичюн япаджакъларым будыр, оларны къалдырмайджагъым.
кёр адамларнынъ козьлерини ачаджакъсынъ, эсирлерни зиндандан, къаранлыкъта яшагъанларны аписханеден чыкъараджакъсынъ.
Сени сатын алгъан РАББИ, Исраильнинъ Азизи бойле дей: – Мен – РАББИ, сенинъ Алланъ. Сени файдалы шейлерге огретем, санъа кетмеге керек олгъан ёлдан юрсетем.
– Яманларгъа тынчлыкъ-аманлыкъ ёкъ! – дей РАББИ.
– Сен – Меним къулумсынъ, Якъупнынъ къабилелерини гъайрыдан тиклейджексинъ, Исраильнинъ къалгъанларыны къайтараджакъсынъ. Бундан гъайры, миллетлер ичюн бир ярыкъ оладжакъсынъ, сенинъ ярдымынънен дюньянынъ кенарларында яшагъанларны къуртараджагъым.
зинданда яткъанларгъа: «Чыкъынъыз», къаранлыкъта отургъанларгъа: «Корюнинъиз», – дейджегим. Ёллар бою айванларыны бакъаджакълар, эр тёпелеринде отлакълары оладжакъ.
Аманлыкъ ёлларындан хаберлери ёкъ, юрген ерлеринде адалет ёкъ. Туткъан ёллары къыйыштыр, о ёлдан кеткен эр кес аманлыкъны бильмез.
Къаранлыкъта юрген халкъ буюк ярыкъ корьди! Олюм топрагъында, олюм кольгесинде яшагъан адамлар ичюн ярыкъ парылдады.
Олар: «Мысыр топрагъындан бизни чыкъаргъан, сахрада, къуру ве сувсуз чёльде алып юрген, олюм къаранлыгъы олгъан топракъта, бош, адам бармагъан, ич кимсе яшамагъан топракъта бизни алып кеткен РАББИ не ерде?» – деп сорамадылар.
РАББИ бойле дей: – Туткъан ёлларынъызда токътанъыз, бакъынъыз, эвельки ёллар акъкъында сораштырынъыз, догъру ёл къайда олгъаныны тапынъыз да, о ёлнен кетинъиз. О заман джанларынъыз ичюн раатлыкъ ерини тападжакъсынъыз. Амма олар: «О ёлнен кетмейджекмиз», – дедилер.
Къаранлыкъта яшагъан халкъ буюк ярыкъ корьди! Олюм топрагъында, олюм саесинде яшагъан адамлар ичюн ярыкъ парылдады.
О – башкъа миллетлерни ярыкълатаджакъ Нурдыр, Сенинъ Исраиль халкъынънынъ шуретидир.
Адамларнынъ эписини ярыкълатаджакъ акъикъий ярыкъ исе дюньягъа келеята эди.
Манъа иман эткен эр бир адам къаранлыкъта къалмасын деп, Мен дюньягъа ярыкъ олып кельдим.
Иса кене халкънен лаф этип: – Мен дюньянынъ ярыгъы олам. Ким Меним пешимден кетсе, къаранлыкъта юрмез, лякин онен аят ярыгъы оладжакъ, – деди.
Мен даа дюньяда олгъанымда, дюньянынъ ярыгъы олам.
Алла Озь Сёзюни Исраиль огъулларына ёллап, Иса Месихнинъ ярдымынен барышыкъ илян этти. Шу Иса – эписининъ Раббисидир.
Сен оларнынъ козьлерини ачып, оларны къаранлыкътан нургъа ве Шейтаннынъ акимиетинден Аллагъа къайтараджакъсынъ. Олар Манъа иман этип, гуналары багъышланаджакъ, азизлер арасында къысмет аладжакълар», – деди.
тынчлыкъ-аманлыкъ ёлуны бильмейлер,
Сиз бир вакъытлары къаранлыкъ эдинъиз, энди исе Раббиде ярыкъ олдынъыз. Ярыкъ балалары киби яшанъыз.