72 Оны ёллагъанда, Алла баба-деделеримизге мерамет этти, Озюнинъ мукъаддес васиетини,
Сени багъышлагъанларны багъышларым, сени къаргъагъанларны къаргъарым. Сенинъ ярдымынънен ер юзюндеки бутюн халкълар эйилик тападжакълар! – деди.
Мени динълегенинъ ичюн, эвлятларынъ ярдымынен ер юзюндеки эписи халкълар яхшылыкъ кореджеклер.
Эвлятларынъны кок йылдызлары дайын чокъ сайылы этерим, оларгъа эписи бу топракъларны берерим. Эвлятларынъ ярдымынен ер юзюндеки эписи халкълар яхшылыкъ кореджеклер.
Эвлятларынъ топракъ тозу дайын чокъ сайылы оладжакъ, гъарп ве шаркъкъа, шималь ве дженюпке даркъалып яшайджакъ. Сенинъ ярдымынънен ве эвлятларынънынъ ярдымынен бутюн ер юзюндеки халкъларны багъышларым.
О, Озь сёзюни Ибраимге ве Озь антыны Исхакъкъа берген эди.
Душманларындан олар зулум чектилер, оларнынъ къолу астында баш эгип юрдилер.
Мерамет косьтерген, борджкъа берген, озь ишлерини адалетли япкъан адамгъа яхшылыкъ олур.
Сенинъ улу ве къоркъунчлы Адынъны шуретлесинлер! О – мукъаддестир!
Амма Мен яшлыкъ куньлеринъде санъа берген васиетимни акъылыма кетиреджегим, васиетиме эр вакъыт ишанчлы оладжагъым.
Мен янынъдан кечеяткъанда, сени корьдим. Севги чагъынъ кельген эди. Урбамнынъ этегини устюнъден кердим, ве чыплакъ беденинъни къапаттым. Санъа ант эттим ве санъа васиет бердим. – Бу – РАББИ-ТААЛЯнынъ сёзлери. – Бойлеликнен, сен Менимки олдынъ.
Сонъ Якъупкъа берген васиетимни, Исхакъкъа берген васиетимни ве Ибраимге берген васиетимни акъылыма кетиреджегим. Топракъны да акъылыма кетиреджегим.
ишанчлыгъынъны – Якъупкъа, севгинъни – Ибраимге косьтереджексинъ, эвель-эзельден бабаларымызгъа берген сёзюнъни беджереджексинъ.
Олар Къуванчлы Хаберни къабул этмедилер ве Аллагъа сиз ичюн душман олдылар. Амма олар Алла тарафындан сечильгенлер, ве Алла оларны баба-деделери ичюн севе.
Алла оларны огъуллыкъкъа алды, оларгъа Озь Шуретини косьтерди, васиетлерини ве Къанунны берди, ибадет этмеге огретти ве ваделерини берди.