63 Зекъарья, язув тахтачыгъыны сорап: «Онынъ ады “Ягъя”», – деп язды. Эр кес шашып къалды.
Мерамет ве садыкълыкъ сени къалдырмасын: оларны бойнунъа сар, пиляки таш устюне киби, юрегинънинъ устюне яз.
Энди барып, бу сёзлерни левагъа сыз, бурулгъан кягъыткъа язып къой, олар келеджек заманларгъа, омюрбилля къалсын!
Ехуданынъ гуналары демир алетнен язылды, юреклеринде ве къурбан ерининъ бойнузларында эльмаз уджлу тишнен оюлды.
РАББИ манъа шойле джевап берди: – Кореджек шейлеринъни язып ал, леваларда ачыкъ-айдын язып къой, оларны окъуйджакълар бир кереден окъусынлар.
Иса буны эшитип, шашты ве артындан юргенлерге: – Сизге догърусыны айтам: Мен о къадар буюк иманны Исраильде ич бир кимседе тапмадым.
Амма мелек онъа: – Къоркъма, Зекъарья! Сенинъ ялварувынъ эшитильди. Апайынъ Элизабет санъа огъул догъаджакъ, ве сен онынъ адыны «Ягъя» къояджакъсынъ, – деди.
Амма анасы бунъа: – Ёкъ, онынъ ады Ягъя оладжакъ, – деди.