48 Алла къулунынъ алчакъгонъюллигини корьди. Шимдиден сонъ адамларнынъ бутюн несиллери манъа «бахтлы» дейджеклер.
– Бу меним бахтыма! Энди апайлар мени бахтлы деп саярлар, – деди Леа ве баланынъ адыны Ашер къойды.
Шимди къулум Давуткъа шуны айт: «Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: Мен сени, халкъыма Исраильге ёлбашчы ол деп, къой сюрюсини отлаткъан еринъден алдым.
Амма РАББИнинъ севгиси эбедийдир, Ондан къоркъкъанларгъа бутюн асырларда даркъала.
Сени бильмек меним ичюн пек аджайип, юксектир о, акълым етмез онъа.
Мен Алланынъ азиз ерине кирмегенимдже, оларнынъ сонъу не оладжагъыны анъламадым!
Къолларым бутюн буларны япты, бойле этип, эр шей пейда олды, – дей РАББИ. Лякин Мен алчакъгонъюллилерге, рухтан тюшкенлерге, сёзюм огюнде къалтырагъанларгъа бакъаджагъым.
– Эписи халкълар сизни бахтлы деп саяджакълар, чюнки топрагъынъыз истенильген ер оладжакъ, – дей Ордуларнынъ РАББИси.
Онынъ янына келип, мелек: – Селям санъа, эй, хайыр корьген! Рабби сеннен! – деди.
О, кучьлю сеснен: – Сен къадынлар арасында энъ шуретлисинъ! Сенинъ къарнынъдаки бала да шуретли!
Алланынъ айткъан сёзлери ерине келеджегине инангъан къадын бахтлыдыр!
Къудретли Алла мен ичюн улу шей япты. Онынъ Ады Мукъаддес!
Иса бу сёзлерни айткъанда, халкъ арасындан бир къадын къычырып: – Сеннен юклю олгъан ве Сени кокюснен эмиздирген апай бахтлыдыр! – деди.
– Эй, Ордуларнынъ РАББИси! Эгер къулунънынъ къайгъысыны корьсенъ, мени акълынъда тутып унутмасанъ ве манъа, Сенинъ къулунъа огълан бала берсенъ, мен оны Санъа берерим, омюрбилля башына устра тиймез, – деп, адакъ берди.
Йыкъылгъанны топракъ тозундан котересинъ, чулсузны чёплюк арасындан чыкъарасынъ, оларны мырзаларнынъ янында отуртасынъ, оларгъа шуретли тахтны мирас оларакъ бересинъ. Ернинъ темелини Сен, РАББИ, къойдынъ, онынъ устюнде дюньяны ерлештирдинъ.