37 Алланынъ япып оламагъан иши ёкъ, – деди.
РАББИ ичюн къыйын ве япып оламайджакъ шей бармы? Келеджек йылы, кесильген куню Мен санъа келирим, ве о заман Сареде энди огълан бала олур, – деди.
РАББИ Ильястан айтып йиберген сёзлерине коре, ун савутындаки ун эксильмеди, бардакътаки зейтюн ягъы да азлашмады.
Бу, РАББИ ичюн къолай. О, моавлыларны къолларынъызгъа береджек.
Сизинъ бильгенлеринъизни мен де билем, сизден бетер олмам.
РАББИ-ТААЛЯ! Сен буюк кучюнънен, къудретинънен коклерни ве ер юзюни яраттынъ! Сенинъ къолунъдан кельмейджек бир шей ёкъ!
– Мен – РАББИм, бутюн тири джанларнынъ Алласыдырым! Меним къолумдан кельмейджек шей бармы?
Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – Бу куньлерде къалгъан халкънынъ козюнде бу шей асыл олмайджакъ киби корюне, лякин Мен эр бир шейни япа билем, – дей Ордуларнынъ РАББИси.
РАББИ Мусагъа: – Меним къудретим сынъырлымы, аджеба? Санъа айткъанларым ерине келип-кельмейджегини шимди кореджексинъ, – деди.
Иса оларгъа дикъкъатнен бакъып: – Адамларнынъ имкяны ёкъ, лякин Алланынъ ярдымынен эр шей олмакъ мумкюн, – деди.
Иса, оларгъа козьлерини тикип: – Адамларгъа бунынъ имкяны ёкъ, лякин Алланынъ ярдымынен имкяны бар. Алла ичюн эр шей мумкюн ола, – деди.
Мына, союнъ Элизабет, къарт олса да, алтынджы ай юклю олып, бала беклей. Амма онъа къысыр дей эдилер.
– Мен Раббининъ къулум, эр шей дегенинъ киби олсун, – деди Мерьем. Сонъ мелек ондан кетти.
– Адамлар япып оламагъан шей Алланынъ ярдымынен олмакъ мумкюн, – деди Иса.
Эр шейни Онъа бойсундыраджакъ къудретинен, О, бизим заваллы беденимизни Озюнинъ шуретли беденине ошатып денъиштиреджек.
