25 О: «Буны мен ичюн Рабби япты. Устюмден адамлардан корьген масхаралыгъымны алмагъа истеди», – дей эди.
Апайы бала тапып оламагъаны ичюн, Исхакъ РАББИге дува этти. РАББИ Исхакънынъ дувасыны эшитти, ве апайы Рефикъа юклю олды.
Бундан сонъ Шаул къызы Микъал озюнинъ олюмине къадар бир бала догъмады.
олюм эбедиен енъиледжек, РАББИ-ТААЛЯ бутюн юзьлерден козьяшларны силеджек, ер юзюнде Онынъ халкъыны бир вакъыт яманламайджакълар ве масхара этмейджеклер. РАББИ бойле дей.
О куню еди къадын бир эркекни тутып, онъа бойле айтаджакълар: – Озь отьмегимизни ашайджакъмыз, озь урбаларымызны киеджекмиз, тек бизге эвлен де, адынъны ташымагъа разылыкъ бер. Акъайгъа чыкъмагъанымыз ичюн, устюмиздеки масхаралыкътан азат эт.
Амма мелек онъа: – Къоркъма, Зекъарья! Сенинъ ялварувынъ эшитильди. Апайынъ Элизабет санъа огъул догъаджакъ, ве сен онынъ адыны «Ягъя» къояджакъсынъ, – деди.
Бундан сонъ онынъ апайы Элизабет юклю олды ве биринджи беш ай ичинде эвден чыкъмады.
Саре де, бала тапып оламагъан ве яшы кечкен олса да, иман этип, сёз берген Алланынъ садыкълыгъына инанды ве юклю олмагъа кучь тапты.
Сонъ даа бабасына: – Тек бир истегим бар: эки ай беклеп тур. Мен дагъларгъа кетип, достларымнен берабер къыз олып къаладжагъыма агълайджагъым! – деп къошты.
Ханнанынъ юрегинде наразылыкъ догъурмакъ макъсады иле, РАББИ Ханнагъа бала бермегени ичюн, ракъибеси Пенинна оны пек ынджыта эди.