14 – О санъа къуванч ве буюк севинч береджек, чокъ адам онынъ догъгъанына къуванаджакълар.
Саре: – Алла мени кульмеге меджбур этти. Ким меним акъкъымда эшитсе – куледжектир, – деди ве:
Икметли огълан бабасыны къувандырыр, акъылсыз огълан исе анасыны саймаз.
Огълум, эгер юрегинъ икметли олса, меним юрегим де къуваныр.
Инсафлы адамнынъ бабасы пек къуваныр, икметлиге омюр берген адам да шенъленир!
Бабама: «Огълунъ олды!» – хаберини кетирген, оны пек къувандыргъан адам лянет олсун!
Амма мелек онъа: – Къоркъма, Зекъарья! Сенинъ ялварувынъ эшитильди. Апайынъ Элизабет санъа огъул догъаджакъ, ве сен онынъ адыны «Ягъя» къояджакъсынъ, – деди.
О, Раббининъ козюнде улу оладжакъ, шарап ве ички ичмейджек, даа анасынынъ къарнында олгъанда, Мукъаддес Рухкъа толаджакъ.
Онынъ къомшулары ве сой-соплары, Рабби онъа бойле буюк мерамет япкъаныны эшитип, онен берабер къувана эдилер.