18 Эгер бир адам аманлыкъ къурбанынынъ этини учюнджи куню ашаса, бу къурбан къабул олунмаз. О – пис шейдир. О, оны кетирген адамгъа сайылмаз, о этни ашагъан адам гуна къазаныр.
Бир акъай озь татасына я да къызкъардашына, бабасынынъ къызына я да анасынынъ къызына эвленсе ве онен ятса, онынъ аврет ерлерини корьсе, бу – масхаралыкътыр. Олар халкъ огюнде ёкъ этильсинлер, чюнки акъай озь татасынынъ я да къызкъардашынынъ аврет ерлерини ачкъандыр. О, къабаатлыдыр.
– Къурбан якъылгъан еримде атеш бошуна янмасын деп, сизинъ биринъиз Сарай къапуларыны къапатаджагъынъыз яхшы олур эди. Мен сизден разы дегилим, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Сиз кетирген бахшышларынъызны да Мен истемейим.
Сиз даа: «Не де агъырлыкъ бу! Бездик бу иштен!» – деп, ондан бет чевиресинъиз, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Сиз къурбан оларакъ хырсызлангъан, топал ве хаста айванларны алып кетиресинъиз, бахшышларны бересинъиз. Мен буны элинъизден къабул этейимми? – дей РАББИ.