40 О заман олар озь имансыз япкъанларыны, Манъа къаршы чыкъкъанларыны, озь къабаатларыны ве деделерининъ къабаатларыны бойнуна аладжакълар.
олар эсир тюшип отургъан ерлерде озюне келип, тёвбе этселер ве эсирлик топрагъында Санъа ялварып: «Биз гуна яптыкъ, Къанунны боздыкъ, яманлыкъ яптыкъ», – деселер
ве, оларны эсирге алгъан душманларынынъ ерлеринде олып, бутюн юрекнен ве бутюн джаннен Санъа къайтсалар, Сен оларнынъ бабаларына берген топракъкъа, Сен сайлап алгъан шеэрге ве мен Сенинъ Намынъа къургъан Сарайгъа айланып дува окъусалар,
Шимди бабаларынъызнынъ Алласы РАББИнинъ огюнде тёвбе этип шукюр этинъиз, Онынъ истегенини беджеринъиз ве мемлекетнинъ халкъларындан ве ябанджы апайлардан айырылынъыз.
Я РАББИ, Исраильнинъ Алласы! Сен адалетлисинъ ве бугуньгедже Сен бизни сагъ къалдырдынъ. Шимди исе бизлер Сенинъ огюнъде турамыз, лякин япкъан къабаатымыз ичюн Сенинъ огюнъде турмагъа акъкъымыз ёкъ.
– Аллам! – дедим. – Бетимни Санъа чевирмеге утанам ве къоркъам, Аллам! Бизим чокъ гуналарымыз башымыздан ашты, къабаатларымыз кокке барып етти.
О, акъикъат ве адалетни севе; дюнья РАББИнинъ севгисине толды.
Гуналарыны гизлеген адам хайырыны корьмез, тёвбе этип оларны ташлагъангъа исе мерамет этерлер.
Я РАББИ! Япкъан яманлыкъларымызны, деделеримизнинъ гуналарыны билемиз. Керчектен де, Санъа къаршы гуна ишледик.
Бакъ, я РАББИ, мен ярамайым; ичим-багърым тарсыкъа, юрегим яна; инатлыкънен Санъа къаршы чыкътым, шимди исе тышарыда къылыч балаларны кесе, эвимде олюм мени беклей.
Сиз оларнынъ яшайышларыны ве ишлерини корьген сонъ, юрек тапарсынъыз ве анъларсынъыз ки, Мен Ерусалимде ич бир шейни себепсиз япмадым. РАББИ-ТААЛЯ бойле дей.
О заман яман ёлларынъызны, ярамай ишлеринъизни хатырлайджакъсынъыз, озь къабаатларынъыз ве пис ишлеринъиз ичюн озюнъизден джиренеджексинъиз.
Сонъра Мен кетип, ериме къайтаджагъым. Олар озь къабаатларыны танып, Мени къыдырмагъандже, Мен еримде къаладжагъым.
Эгер булардан сонъ да Манъа къаршы чыкъмакъны девам этсенъиз, сёзюмни тутмагъа истемесенъиз, япкъан гуналарынъыз ичюн беляларынъызны еди къат арттыраджагъым.
Мен сизге къаршы ачувнен чыкъаджагъым ве япкъан гуналарынъыз ичюн Мен Озюм сизни еди кере джезалайджагъым.
Мына бу айтылгъан гуналардан биринде къабаатлы олгъанда, адам озь къабаатыны бойнуна алмакъ керек
япкъан гунасы ичюн тёвбе этсинлер, кимге къаршы гуна япкъан олса, онъа бутюнлей къайтарсын ве беште бир пайыны къошып, кимге къаршы гуна ишлеген олсалар, онъа берсинлер.
Рубен огъулларына, Гъад огъулларына ве Менашше къабилесининъ ярысына Гилад топрагъына келип, оларгъа бойле дедилер:
– Огълум! – деди Ехошуа Акъангъа. – Исраильнинъ Алласы олгъан РАББИни шуретле, Онъа шукюр эт! Бир шей гизлемейип, япкъанынъны манъа айт.